Оддамна се знае за прочуениот женшен (сибирски, јапонски и кинески), а еден од најјаките адаптогени на светот е перуанската мака (златна мака). Во адаптогени спаѓаат гинко билоба, ашваганда, родиола, мачкина канџа, печурки од видот гиностема и ѓумбир.
Што ги прави некои одредени растенија адаптогени
Билките што спаѓаат во адаптогени имаат одредени хранливи материи што невротрансмисерски го покренуваат централниот нервен систем, кој „пренесува“ пораки до сите органи во телото.
Одредени соединенија, како алкалоиди, феноли, глукозиди, аминокиселини и антиоксиданти им даваат на адаптогените способност да влијаат на синтезата на ДНК и РНК, што е од клучно значење за правилна функција на имунолошкиот систем. Освен што активираат низа метаболитички процеси во телото на човекот, адаптогените имаат уникатна способност за одржување на хомеостазата, што значи дека го балансираат имунолошкиот, ендокрино-хормоналниот и централниот нервен систем, и ги контролираат сите други витални системи во организмот. Адаптогените ефикасно делуваат на централниот нервен систем, поточно на хипофизата и хипоталамусот, и на тој начин ја воспоставуваат нарушената рамнотежа и му помагаат на телото да се прилагоди на надворешните и внатрешните влијанија, балансирајќи ги сите витални системи. Сепак, може да се каже дека механизмот на дејство на адаптогените не е целосно дефиниран, особено со оглед на тоа што тие дејствуваат различно на секој организам.
За кои конкретни заболувања се корисни адаптогените
Најчесто се користат за одржување на виталноста, зачувување на имунитетот и забавување на стареењето. Намалување на стресот е еден од главните ефекти од дејството на адаптогените. Исто така, адаптогените имаат превентивна моќ.
Многу студии покажале дека адаптогените се најефикасни во случај на пореметување на работата на хормоните, кои се први на удар кога човек е под стрес. Адаптогените немаат скоро никакви контраиндикации или несакани ефекти. Може да се користат и подолг период без никаков страв од развој на зависност. За подготовка на производи се користат различни делови од растението – понекогаш само коренот или листот, а често и цела билка. Се користи и мешавина од билките, но тука постојат спротивставени медицински мислења, бидејќи понекогаш некоја од билките потешко се вари или послабо делува кога е во комбинација со други билки.
