Научниците се уште не можат да докажат како функционира човечкиот мозок. Единствено е позната една област на мозокот, која се вика хипокампус и која е вклучена во следењето на нашите сеќавања.
Во едно ново истражување насочено на сексуалните злоставувања, а за кои се повеќе жени јавно зборуваат, експертите се обиделе да дадат одговор на тоа како всушност функционира човечкиот мозок. Според нив, невозможно е да се уништи едно одредено место на кое се наоѓа помнењето, бидејќи мозокот делува како мрежа, а не како канцеларија за одложување.
Во состојба на засилени емоции, како што е напад, хормоните на стресот што се ослободуваат, може да за ја засилат врската во таа област на мозокот и да доведат до хронична состојба на хипер будност.
Срцето забрзано работи, брзо дишеме, подготвени сме да се бориме, трчаме или да се скриеме.
Студијата покажала дека преживеаниот сексуален напад доведува до проблематични здравствени ефекти. Лицата со вакво искуство, покажале повисок степен на гојазност и дијабетес тип 2, проблеми со цревата, депресија и хронична болка.
Жртвите кои преживеале траума, избегнуваат и превентивни прегледи, од рутинско чистење на забите, до преглед на карлицата, бидејќи допирот може да биде трауматичен за нив.
Начинот на кој имплицитната меморија функционнира внатре во телото се уште во целост не е сфатен, но изгледа дека постои разлика меѓу трауматските сеќавања и нетрауматските сеќавања. Често, првите и најстроги сеќавања на трауматското доживување доаѓаат како чувство, вкус и звук.
Многу психолози и терапевти функционираат со претпоставка дека најдобар начин во борбата против траумата е разговор за тоа. Но, најчесто нема ефект за жртвите од сексуален напад кои одлучуваат гласно да зборуваат за својата траума. Според истражувањата, за повеќето многу било подобро да премолчат и да ги сочуваат тие сеќавања скриени во себе.
