Обично виновникот за појава на тикови е нервната напнатост. Не случајно тие се карактеристични и се прават во стресни ситуации. Тиковите најчесто се привремени и иако тие се карактеристични претежно за децата во училишна возраст, ги мачат и многу возрасни лица.
Тиковите се делат на минливи, хронични и сложени.
- Минлив тик е, на пример, трепкањето.
- Хроничен тик се карактеризира со тоа што несаканите движења се менуваат, прекинуваат и продолжуваат повторно. Неочекувано на лицето се испишува стравот или радоста.
- Сложен тик (Туретов синдром) се шири во речиси сите мускули на лицето и горната половина на телото. Во овој случај тиковите се придружени со мрморење или ненамерен говор, понекогаш во форма на непристојни изрази
Симптоми: За тикови можете да се зборува кога детето или возрасниот:
- често трепка;
- мршти чело;
- прави разни гримаси;
- често се оближува;
- подигнува рамо или рака;
- мрмори или кашла;
- шмрка.
Причини: Според научниците, детските тикови се надворешен израз на внатрешен конфликт што детето го доживува поради недоразбирањата со неговите родители.
Тиковите кај возрасните може да бидат предизвикани од нервен стрес, депресија, конфликт дома, на работа, премор и интензивен страв. Според научниците, повеќето генерални тикови се пренесуваат преку наследство.
Минливите тикови се јавуваат кај 5-25 % од училишните деца и траат најмалку еден месец, но не подолго од една година. Другите два типа тикови имаат слична основа, симптомите се појавуваат на возраст под 21 година, а разликата е во степенот на растројството. Хроничните тикови се јавуваат кај четири проценти од децата, а просечно се јавуваат на возраст од седум години. Туретовиот синдром е застапен кај помалку одеден процент од децата, а се појавува на возраст од 4-15 години, иако се забележани случаи и кај деца под една година. Кај овој синдром се забележуваат и сложени вокални тикови, изразени како ненадејно експлозивно кажување непристојни зборови или фрази.
Третманот на тиковите зависи од сериозноста на симптомите. Притоа, важно е детето да не се опоменува, со цел да не се фиксира за проблемот. Имено, опоменувањето, особено кај поголемите деца, предизвикува срам, а тоа води кон влошување на тикот. Преку разговор со детето, тоа треба да научи да го игнорира тикот, а, исто така, тоа треба да спие доволно и да избегнува стресни состојби. Кај сложените тикови, а особено кај Туретовиот синдром, потребни се дополнителни испитувања и подолг третман. Дополнителните испитувања опфаќаат педијатриска процена, како и невролошки и психолошки испитувања. Дури и кај потешките форми, најчесто е доволна психотерапија, а само кај најсериозните случаи се применува терапија со лекови.
