Спиењето само една ноќ со пригушено светло, како телевизор со исклучен звук, го покачило нивото на шеќер во крвта и бројот на отчукувања на срцето кај здрави млади лица кои учествувале во експримент во лабораторија за спиење, покажало ново истражување.
“Пригушеното светло влегло под капаците и го пореметило сонот и покрај фактот што учесниците спиеа со затворени очи“, вели авторката на студијата д-р Филис Зи, директор на Центарот за циркадијална медицина и медицина на спиењето на Медицинскиот факултет Northwestern Feinberg.
Отчукувањата на срцето вообичено навечер се намалуваат, а се забавуваат бидејќи мозокот е зафатен со поправање и подмладување на телото. Бројни студии покажале дека зголемениот број на срцеви отчукувања навечер е ризик фактор за идни болести на срцето и прерана смрт.
Високото ниво на шеќер во крвта е знак за инсулинска резистенција, при која телото престанува правилно да ја користи глукозата и панкреасот станува преактивен, преплавувајќи го телото со дополнителен инсулин се додека на крајот не ја изгуби способноста за тоа. Со тек на времето, инсулинската резистенција може да доведе до дијабетес тип 2.
“Зошто спиењето со запалено светло би влијаело на вашиот метаболизам? Може ли тоа да објасни зошто постои поголема преваленца на дијабетес или обезност во општеството?“, се запрашала проф. Зи.
Таа и нејзиниот тим избрале 20 здрави лица на возраст од 20 години кои поминале две ноќи во лабораторијата за спиење. Првата ноќ ја поминале во затемнета просторија во која “не можело да се види речиси ништо кога очите ви се отворени“, објаснува проф. Зи.
Сите учесници биле поврзани со уреди кои следат низа на објективни мерки за квалитетот на сонот
“Ги снимавме мозочните бранови и можевме да кажеме во која фаза од сонот е лицето. Го снимавме нивното дишење, бројот на срцеви отчукувања, нивното ЕКГ, а им вадевме и крв како би го измериле нивото на мелатонин додека спиеа. Мелатонинот е хормон што го регулира телесниот циркадијаен ритам, односно телесниот часовник за спиење и будење“, објаснува д-р Зи.
Случајно избран дел од групата го повторило спиењето со исто ниво на светлина втора ноќ во лабораторија, додека другата група спиела со пригушено светло над главата со сјај еквивалентен на „многу, многу мрачен, облачен ден или улична светлина што влегувала низ прозорец“, вели проф. Зи.
“Сега тие лица спиеа со затворени капаци. Во литературата се проценува дека околу 5 до 10 отсто од светлината во околината всушност влегува низ затворениот капак до окото, така што тоа не е многу светлина“, објаснува таа.
Сепак, дури и таа мала количина на светлина создала недостаток на сон во бавни бранови и брзи движења на очите, фази во сонот во кој се случуваат повеќето клеточни обновувања, потенцираат истражувачите.
Освен тоа, бројот на отчукувања на срцето бил поголем, инсулинската резистенција се зголемила, а симпатичниот и парасимпатичниот нервен систем биле во нерамнотежа, што е поврзано со повисок крвен притисок кај здрави лица. Меѓутоа, светлото не било доволно силно да го намали нивото на мелатонин во телото, објаснува професорката.
