Според податоците на американскиот Центар за контрола на болести, поголем број луѓе не спијат доволно. Иако за важноста на спиењето за здравјето е позната, потребата да се спие во темница главно се игнорира.
Изложувањето на нормалното менување на светлоста и темнината го регулира нашиот циркардијален ритам. Доколку телесниот циркардијален ритам се поремети, тоа може да го зголеми ризикот од некои болести, вклучувајќи го дебелеењето, дијабетесот и ракот на дојка. Физиолошките процеси кои го контролираат дневниот циклус на спиење и будност, глад, нивото на активност, телесната температура, нивото на хормонот мелатонин во крвта и многу други физиолошки карактеристики, се нарекува ендоген циркардијален ритам. Полниот круг на циркардијалниот ритам изнесува приближно, но не и точно 24 часа. Тој се развивал во текот на три милијарди години на еволуцијата на човекот на земјата и тоа во контекст на менувањето на дневната светлина и ноќта. Тој е вграден длабоко во нашите гени.
Нашиот организам се потпира на сонцето за тој ритам да се прилагоди и одржи на точно 24 часа, колку што е должината на денот. Светлината и темнината се важни сигнали за тој ритам. Ако човек се стави во темна соба, а нема поим за времето, неговиот циркардијален циклус би траел приближно 24 часа, но не точно толку. Меѓутоа, со тек на времето без потпирање на сонцето, тој човек постепено целосно би ја загубил ускладеноста со луѓето надвор. Во текот на ноќта, во темнината, телесната температура опаѓа, метаболизмот се забавува, а нивото на хормонот мелатонин во крвта драстично расте. Кога сонцето наутро ќе изгрее, мелатонинот почнува да опаѓа и ние се будиме. Овој природен физиолошки премин во ноќна состојба и излез од ноќна состојба е со древно потекло, а хормонот мелатонин е клучен да тој процес се одвива како што треба.
