Мозокот е чудесен и сложен орган кој работи многу повеќе од што можеме и да замислиме, а секој момент го полниме со големи количини на информации. Но, не остануваат сите заебележани – иако не можеме да го наполниме до крај, повремено старите информации ги исфрламе за да се направи доволно место за некои нови.
Истражувачи од Scripps Researcha експериментирале со инсекти и откриле физиолошки механизам по кој нивните сеќавање се создаваат и подоцна исчезнуваат. Се покажало дека еден допамински неврон стои зад двата процеса.
Во истражувањето тие на инсектите им пуштале различни мириси и ги поврзувале со електрични покови. Со тек на време, инсектите научиле да избегнуваат одредени мириси, а научниците заклучиле дека тие всушност создале сеќавања на случувањата. Во претходни истражувања, истите научници откриле дека одредени допамински кругови се вклучени во создавањето на и бришењето на сеќавањата. Сега сфатиле дека клеточните промени се случуваат во девте насоки – и при создавањето и при бришењето на помнењето, и дека за сето тоа е заслужен истиот допамински неврон.
“Секој пат кога учите нешто ново, истовремено создавате и ново сеќавање и потенцијално бришете или попречувате некое постаро. Така се создава рамнотежа и се се пречува мозокот да се преоптовари со податоци“, вели Џејкоб Бери, лидер на истражувачкиот тим.
Со децении, научниците го проучувале процесот на учење и помнење, фокусирани на начинот на кој мозокот ги впива информациите и како таа информација се претвора во стабилно сеќавање. Така, неодамна ја сфатиле важноста на активното заборавање и почнале да ги истражуваат процесите кои го принудуваат мозокот да заборава. Истражувањето на инсектите го расветлил и процесот на таканаречени ретроактивни пречки. Станува збор за тоа дека свежите информации ни попречуваат да се присетиме на старите.
