Пишува: д-р Србобран Бранковиќ, специјалист уролог
Уринарната инфекција е бактериска инфекција во уринарниот систем која може да го зафати мочниот меур, бубрезите и мочните канали. Уринарните инфекции се почести кај жените заради женската анатомија, поточно заради пократката уретра-мочен канал. Исто така, една од причините што жените многу почесто страдаат од уринарни инфекции е и близината на аналниот отвор, вагината и мочниот канал, заради што бактеријата лесно продира во уринарниот тракт и доведува до воспалителни процеси. Најчесто, уринарните инфекции се предизвикани од бактеријата ешерихија коли (Escherichia coli), која е нормален жител на дебелото црево. Други предизвикувачи може да бидат Enterococcus, Staphyloccocus saprophyticus, Pseudomonas aeruginosa или Proteus mirabilis.
Според статистиките, секоја втора жена во себе носи ешерихија коли, а секоја четврта жена ги чувствува последиците од постоењето на бактериското воспаление. Сепак, не секоја бактерија предивикува инфекција. Постојат многу подвидови ешерихија коли, од кои некои се повеќе, а некои помалку патогени.
Класичните симптоми на уринарните инфекции се болното и честото мокрење и печење пред крајот на мокрењето. Со зајакнувањето на инфекцијата се зголемува и болката во мочниот меур, притисокот или болката во карлицата, болката во долниот дел од грбот, телесната температура може да е зголемена, а може да се најде и крв во урината.
Дијагностицирање
Кога бројот на патогените бактерии во мочниот меур ќе се намножи во тој случај зборуваме на уринарна инфекција. Еден од сигурните знаци дека станува збор за воспаление со бактерија е концентрацијата од над 100.000 бактерии во милилитар урина. За лабораториски преглед најдобро е да се собере првата утринска урина во стерилна чаша. Претходно треба добро да се измијат и исушат гениталиите, да се испушти првиот млаз, а во чашката да се собере следниот млаз. Доколку правиме анализа на урината, а при тоа се востанови дека има присуство на маса бактерии, не секогаш мора да значи дека се работи за воспалителен процес. Постои можност тие бактерии може да се само измиени со урината од надорешните гениталии, што е објаснување зошто жената нема карактеристични симптоми на уринарна инфекција. За да потврдиме дали се работи за воспалителен процес треба во наодот во седиментот на урината да има и зголемени леукоцити, според новите критериуми, со вредност над пет.
Третман
Уринарните инфекции најдобро се лечат по антибиограм, откако ќе се направи уринокултура. Доколку уринарните воспаленија не се лекуваат, може да доведат до компликации, при што воспалението се шири до бубрезите, се појавува пиелонефритис или многу тешка инфекција, уросепса. Терапијата со антибиотици трае од три до десет дена, а должината на лекувањето ја одредува лекарот. Карактеристично кај уринарните инфекции е фактот што симптомите може да исчезнат по два дена од почетокот на антибиотската терапија. Сепак, важно е да се испие целата терапија, бидејќи може да дојде до повторна инфекција или да се развие отпорност на причинителот на антибиотиците. Во текот на лекувањето на секоја инфекција на уринарниот тракт треба да се пијат големи количини течности, поточно хербални чаеви, со што би се вршело што почесто измивање на слузницата.
Превенција
Превенцијата од развивање уринарна инфекција кај жените, повторно, како што реков, вклучува многу течности, по можност до осум чаши вода на ден и да се уринира на секои два до четири часа. Жените треба редовно да одржуваат хигиена, особено да внимаваат на правилно бришење после извршување на физиолошките потреби, од напред кон назад.
