Пишува: проф. д-р Милчо Пановски, абдоминален хирург
Кај ТAРР се прави мала инцизија над папокот и со посебна Вереш-ова игла се влегува во абдоменот. Потоа се инсуфлира СО2 (јагленороден двооксид) креирајки пнеумоперитонеум и овозможувајки работен простор. Потоа се поставува трокар (5-12 мм) низ кој се внесува лапароскоп со прицврстена камера. Под контрола на око се поствуваат другите два 5 мм работни трокари.
Се прави комплентна екплорација на абдоменот и спротивната препонска регија, често откривајки окултни хернии. Преку нив, работните трокари се внесуват инструменти со кои се пресекува перитонеумот кон препонската регија, се навлегува во преперитонеалниот простор и се ослободува задниот ѕид на препонскиот регија.
Кај ТЕР инцизијата се прави под папокот, се пресекува предната апонеурозата на правите абдоминални мускули и се влегува со тап трокар меѓу прсторот на правите мускули и двата слоја на нивната апонеуроза.
Преку трокарот се поставува оптички инструмент со балон во кој се инсуфлира воздух, под контрола на камерата за потепено ослободување преперитонеалниот простор. Кога ќе се добие доволен работен простор се вади оптичкиот инструмент, трокарот се приклучува на инсуфлатор со СО2 , се поставува лапароскоп со камера, а потоа под контрола на око се поставуват двата работни трокари од 5 мм во медијаната линија под оптичкиот трокар и се минува кон постепено и целосно ослободување на задниот абдоминален зид во препонската регија.
Изборот, поставувањето и фиксирањето на протезата е еднаква кај двете методи. Кај ТАРР пресечениот перитонеум се затвара со такери или со продолжен шев. Отворите на трокарите од 12 мм се пришиваат. Околу местата на поставените трокари се инјектира локален анестетик за намалување на постоперативната болка.
Пациентите ја напуштаат болницата следниот ден поради правилото во Македонија секој пациент кој е опериран под општа анестезија да преноќи во болница.
Споредбената анализа на ТАРР версус ТЕР не покажува апсолутна предност на едната во однос на другата метода.
Важно е за хирурзите да ги земат предвид ризиците и придобивките од лапароскопска поправка од оние на отворена поправка. Темелно познавање на предложените бенефиции, индикации и контраиндикации на TAPP поправка во споредба со TEP и отворени поправки е од суштинско значење и ќе му помогне на хирургот да го прилагоди хируршкиот пристап кон индивидуалниот пациент и конкретното клиничко сценарио. Од друга страна, со тоа што на пациентите со хернии на препоните им се дава опцијата за лапароскопска поправка (херниопластика), се овозможува голем дел од нив да имаат подобар исход од лекувањето. Се разбира дека пациентите треба да бидат информирани за сите аспекти на можностите за поправка на препонските хернии и за нивото на експертизата на хирургот.
Подготви: Сања Наумовска/sanja@panacea.mk
