Туморите на мозок се создаваат со абнормална поделба на клетките, како и останатите видови на рак, а во зависнот од самата природа на растот на клетките се делат на малигни и бенигни.
Додека бенигните тумори на мозокот во најголем број на случаи се целосно излечиви, прогнозата кај малигните тумори зависи од нивната инвазивност и брзина на раст.
Туморите на мозок се делат на тумори од прв, втор, трет или четврт степен, при што туморите од четврт степен се речиси неизлечиви. Најчести бенигни тумори на мозокот (степен прв) се менингеомите, додека најчест малигнен тумор е глиобластомот.
Освен од видот на туморот, прогнозата зависи и од други фактори, како што се возраста на заболеното лице (прогнозата е подобра лак лица помлади од 40 години), локацијата, формата и големината на туморот (и со тоа е поврзана можноста за оперативно лекување). Ако не постои можност за оперативно лекување, се применува хемотерапија и зрачење.
Според преживување во Европа, околу 30% од возрасните лица со дијагноза на примарен тумор на мозокот преживуваат 5 години по дијагнозата.
Симптомите на тумор на мозок можат да бидат предизвикани од зголемување на интракранијалниот притисок, а некои од нив се специфични во зависност од тоа каде се наоѓаат во мозокот. Некои од симптомите на тумор на мозокот се:
- Главоболки
- Епилептични напади
- Промени во однесувањето или помнењето
- Вртоглавица, мачнина и повраќање
- Потешкотии со спиењето, замор
- Моторички проблеми, неможност за извршување на секојдневните активности
Туморите на мозок најчесто немаат познат причинител, а со самото тоа не постои ниту можност за превенција. Почести кај повозрасните лица, иако некои видови се специфични за детската возраст. Прекумерната телесна тежина може да го зголеми ризикот за појава на менингеом, една од формите на тумор на мозокот кој најчесто е малигнен.
Исто така, јонизирачкото зрачење (рентген, КТ) може да предизвика појава на тумор на мозокот, но се проценува дека тоа е случај кај помалку од 1% од заболените, најчесто како резултат на радиотерапија. Ризикот е поголем кај лицата кои имаат случаи на тумори на мозокот кај блиски роднини, како и кај одредени генетски заболувања.
