Инциденцата на туморот на мозок изнесува 4-6/100.000 жители, со поголема појавност кај жените. Некои видови тумори се типични за детската возраст, додека други се јавуваат само во возрасниот период.
Силните и чести главоболки се најчестиот почетен симптом кој укажува на тумор на мозокот.
Почести симптоми се вртоглавица, мачнина и повраќање кои насттануваат поради притисокот на туморот на околното мозочно ткиво. Исто така, како симптоми може да се јават потешкотии во говорот, пишувањето или сметањето, и може да дојде со промени во расположението на лицето. Можни симптоми на туморот на мозок се и нестабилност во одењето, епилептични напади, оштетување на видот, оштетување на слухост и слабост на екстремитетите.
Туморите на мозокот се делат на примарни и на секундарни. Примарните настануваат во самиот мозок од мозочното ткиво или структура во черепната шуплина. Секундарните тумори на мозокот се метастази од други тумори. Метастазите во мозокот најчесто потекнуваат од ракот на дојка и на бели дробови.
Постои и поделба на бенигни и малигни тумори на мозокот, но сите тумори во черепот се опасни поради притисокот на околното мозочно ткиво.
Најчесто дијагностициран бенигнен тумор на мозокот е менингеом, а најчест и најагресивен малигнен тумор е глиобластом.
Менингеомот е тумор на менингиите кој расте долго и бавно. Кога ќе порасне доволно голем, притиска на околното мозочно ткиво и предизвикува симптоми. Глиобластомот е тумор на мозочните клетки кој брзо расте и тешко е да се разграничи од околното мозочно ткиво, што го отежнува лекувањето по оперативен пат, за разлика од менингеомот кој има јасни граници, па оперативниот зафат е релатвно полесно да се направи.
Глиобластомите имаат многу лоша стапка на преживување, и покрај агресивното лекување кое се состои од максимална редукација на туморот и хемотерапија. Останатите тумори на мозокот, како менингеомот и неуриномот (настанува од нервното ткиво) имаат подобра прогноза.
Локализацијата на мозочниот тумор е еден од најголемите проблеми при лекувањето, затоа некои тумори е невозможно да се отстранат поради близината до виталните структури. Навремената дијагноза и терпија се клучни, оти тогаш лекувањето е поуспешно, бидејќи не е дојдено до метастазирање на клетките на туморот.
Оперативни зафати се прават кај речиси 50 проценти од болните со примарен тумор на мозокот. За жал, кај преостанатите пациенти во времето на дијагностицирање, туморот е толку зголемен или е од таков тип да не е можно да се оперира. Некогаш е можно само да се направи палијативен зафат.
Околу 50 до 60 проценти од болните живеат пет години по дијагностицирање на туморот на мозок. Секундарниот тумор на мозок, односно метастазата, е десет пати почест од примарниот.
