Уринокултурата е еден од најчесто изведуваните микробиолошки тестови и со него се докажува присуството на бактерии како причина за инфекции на уринарниот систем.
Оваа постапка се изведува кога има знаци кои укажуваат на инфекција, кои најчесто се:
- Болка и пецкање при мокрење
- Отежнато и зачестено мокрење
- Крв во урината
- Болка во карлицата
- Болка во долниот дел на грбот
- Случајно испуштање на мала количина урина
- Покачена телесна температура
Понекогаш и болката во желудникот придружена со лесна мачнина наутро може да укажува дека многу опасната бактерија Ешерихија коли, која природно е присутна во нашето тело, се наоѓа во дигестивниот и уринарниот систем. Ако со денови ве боли желудникот, задолжително обратете се на лекар за да направите уринокултура.
Нормалната урина кај здраво лице е стерилна, што значи дека во неа нема микроорганизми.
УРИНОКУЛТУРА – ЗЕМАЊЕ ПРИМЕРОК
Примерок од урина се зема на три начини – преку следен млаз, преку вреќичка или катетар.
- Урина среден млаз
Примерокот се зема со мокрење во стерилен сад, кој може да се купи во аптеките, со претходна хигиенска подготовка.
Жени: Чучнете со раздвоени нозе. Со измиени прсти, раширете ги малите усни и почнете да уринирате четири секунди надвор од садот (во веце школката), а дури петтата секунда фатете дел од урината во садот. Остатокот од урината измокрете го во веце школката.
Мажи: Повлечете ја кожичката со измиени раце и почнете да уринирате надвор од садот четири секунди, фатете ја урината во садот во петтата секунда, а остатокот измокрете го во тоалетот.
- Урина вреќичка
Урината обично се собира во кеса или вреќичка кај малите деца. Темелно измијте ги гениталиите и анусот на детето и оставете да се исушат, но не ги бришете со крпа. Со добро измиени раце, залепете ја кесата на сува кожа на детето, покривајќи ги гениталиите. Доколку детето не уринира спонтано во рок од 45 минути, треба да се повтори процесот на миење, сушење и лепење на кесата. Примерокот од урината се остава во кеса која се чува во стерилен сад.
- Урина катетар
Овој тип на примерок се зема исклучиво од здравствен работник и тоа преку пунктирачки катетер со помош на шприц и игла. Урината никогаш не смее да се зема од кесата за собирање урина, туку само на местото помеѓу телото на пациентот и првото спојување на катетерот со остатокот од катетерот – системот. Примерокот се доставува во лабораторија во шприц.
Како да се подготвите пред земањето уринокултура?
Пред земање примерок од урината, а за да се спречи загадување на урината, потребно е неколку пати по ред темелно да се измијат рацете и урогениталниот дел и пределот околу анусот. Не се препорачува бришење на гениталиите со крпа, туку да се почека да се исушат на воздух или да се исушат со фен. Важно е да ги следите и останатите упатства:
- Кога го отворате садот за примерокот од урина, внимавајте да не го допирате внатрешниот дел од садот или капакот
- Примерокот се зема од првата утринска урина, тоа е урина која била во мочниот меур три до четири часа
- Однесете ја урината во лабораторија што е можно поскоро (во рок од два часа)
- Доколку урината не може веднаш да се однесе во лабораторија, се чува во фрижидер
- За време на менструација или исцедок, ставете тампон во вагината
- Урина не се зема во текот на лекување со антибиотици или големи количини на витамин Ц, бидејќи резултатите може да бидат погрешни.
РЕЗУЛТАТИ ОД УРИНОКУЛТУРА
Доколку во урината нема бактерии и бели крвни зрнца се издава извештај СТЕРИЛНО. Бројот на бактерии се одредува во 1 мл урина по инкубација од 24 часа. Бактериите во урината можат да предизвикаат бројни воспалителни болести како што се:
- Цистититс – воспаление на мочниот меур
- Уретритис – воспаление на уретрата
- Пиелонефритис – воспаление на бубрезите
Доколку се забележи зголемување на бактериите и леукоцитите во примерокот, од културата на бактеријата се прават тестови за чувствителност и тестовите за идентификација на бактериите. Во тој случај, резултатот се издава за 48 часа.
Доколку во примерокот од урината се најдат два или повеќе видови бактерии, обработката се продолжува за уште 24 часа. Во некои случаи, потребни се и дополнителни тестови.
