Постојат два типа на овој вирус – оној кој се појавува на лице и усни и оној кој ги зафаќа половите органи и се нарекува генитален херпес.
Вирусот најчесто се пренесува преку заразена личност, преку валкани раце, несоодветно измиени чаши или прибор за јадење, употреба на зеднички пешкир или шминка, како и преку бакнеж. Причина за инфекцијата најчесто е плунката и така се заразуваат деца до четири годишна возраст и тоа со херпес тип I (меурче на усната, брадата, образите). Плунката може да биде на површината на играчката, во бакнежот на роднините и најблиските. Херпесот од тип I може да помине во генитален или тип II. По примарната инфекција, над 50 % од луѓето остануваат трајни носители на вирусот во заспан облик. Тригер за појава на херпес може да биде секоја промена која го загрозува имунолошкиот систем – стрес, настинка, грип, зголемена телесна температура, менструален циклус… Лицата со ослабен имунитет, како и пациентите со агресивна терапија како зрачење и слично во голема мера се подложни на овој вирус.
Вирусот минува низ слузницата или преку микроскопски повреди на кожата (исекотини, убоди, гребнатини). Потоа се шири преку крвта и лимфната течност во сите органи и системи. Се лоцира на гранките на нервните клетки и се движи кон централниот нервен систем. Таму веќе е населен засекогаш.
Присуството на еден тип на херпесен вирус во организмот не ја исклучува можноста од инфекција со друг тип.
Херпесот не може да се сокрие, со оглед дека самата инфекција трае седум до 10 дена. Од помош може да бидат само благ раствор на хиперманган, антисептични раствори без алкохол или некој раствор за ублажување на иритираната раничка на устата. Се препорачува и млак чај од жалфија со кој устата треба да се плакне неколку пати во денот. За ублажување на примарните тегоби се користат масти на основ на ацикловир или цинк, како и специјални фластери.
Херпесот од тип II најчесто се јавува на возраст од околу 20 години, на почетокот на сексуалниот живот. Првите симптоми на инфекцијата се: чешање, топлина, нарушување на чувствителноста на кожата на половите органи, меурчиња, па дури и видливи чирови. Ако имате генитален херпес, задолжително побарајте лекарска помош.
