Кога звукот навлегува во увото, прво се среќава со тапанчето, што го претвора во вибрации. Тие, пак, од своја страна минуваат низ различни делови на увото за да стигнат до кохлеата (полжав) во внатрешното уво каде што се наоѓаат завршетоците на слушниот нерв. Преку него нервните импулси се пренесуваат до мозокот.

При раѓањето увото има 15 000 влакнести клетки лоцирани на кохлеата – ова е нашиот слуховен капитал. Тој е непроценлив бидејќи влакнестите клетки играат клучна улога во учењето и разбирањето на говорниот јазик. Кога тие се уништени, тие никогаш не се опоравуваат повторно. Секоја бучава што надминува 80 децибели може да ги оштети и да предизвика замор на слухот. Колку е посилна бучавата, толку побрзо тоа се случува. Потребни се осум часа изложеност на бучава од 80 децибели, за да се наруши слухот, но само еден час е доволен за да се дојде до оштетување при бучава од 89 децибели и едвај неколку минути, ако децибелите се 100.

Еден концерт или престој во дискотека ни ги изложуваат ушите на бучава од 105-110 децибели, а границата на болката е 120 децибели.

Симптоми

Најчесто лицето има чувство дека ушите му се запушени со памучни тампони. Друг симптом е чувството за звуци. Потешко е да се разграничат звуците и гласовите кога постои бучава во позадина.

Заморот на слухот не е психички или физички замор поврзан со изложеност на бучава од работна атмосфера. На пример, ако работите во ресторан, бучавата е од 70 децибели и не е опасен за здравјето на вашите уши, но може да предизвика стрес, иритабилност, тешкотии во концентрацијата, депресивни состојби. Така е и со градската бучава – таа го изморува телото и духот, но нивото не е опасно за слухот.

Некои луѓе се почувствителни на бучава, на пример, оние кои повеќе страдале од различни проблеми со ушите.