Од дамнина се верува дека салепот подмладува, го зајакнува, го чисти и го крепи организмот. Нему му се препишува и речиси магичната способност да ја разбуди сексуалната желба и да ја подобри машката потенција. Најчесто се употребува т.н. слуз од салеп, која се добива со мешање на салеп во прав и вода, но постојат многу рецепти за подготовка на салеп, па освен со вода се подготвува и до млеко, чоколадо или овошни сокови.
Според биохемискиот состав во него најмногу има јаглехидрати, главно скроб, малку белковини, а се наоѓаат и масти и киселини. Потврдена е големата лековита придобивка на салепот, бидејќи таа во тенок слој се врзува за слузокожата, целосно ја обложува и ја штити од негативни влијанија, а помага и во случај на болки во грлото, долготрајна кашлица, астма, а благотворен е и за регенерирање при воспаление во желудинкот и ѕидовите на цревата.
Помага при чир во желудникот и дванаесетпалачното црево. Брзо и ефиказно лекува дијареа кај децата.
Во минатото салепот се користел за закрепнување при тешки болести, а постоело и верување дека го забрзува заздравувањето на рани, па на повредените места ставале облоги од салеп.
Салепот се добива со мелење на сушени луковици од планински орхидеи од родот на Orchis (Orchis mascula, Orchis militaris). Орхидеите кои се погодни за производство на салеп имаат уникатна структура. Салепот содржи глукоманани – полисахариди што се растворливи во вода, и имаат својство на згуснувачи. Инаку салепот бил популарен пијалок во западна Европа пред да дојде кафето од Африка.
