Ако се исклучи генетската предиспозиција и повреди, недоволното движење, односно занемарувањето на физичка активност е главна причина што се повеќе луѓе денес страдаат од болки во ‘рбетот. Но, како што тврди лекарот и психотерапевт, Руедигер Далке, проблемите со дисковите (од нив зависи подвижноста), проблемите со држењето, сколиозата, изместување на пршлените, во голема мера се условени и со состојбата на психата, па така стресот, “товарот“ на грижи кој го ставаме на грбот и други бројни психички оптоварувања всушност се главните виновници за проблемие со ‘рбетот.
Дури 550 мускули и 400 тетиви и лигаменти, и 35 индивидуални пршлени – така изгледа ‘рбетот во бројки, столб на телото, кој за жал, се повеќе страда под “товарот“ на модерниот начин на живот.
Под несвесно духовно-душевно оптоварување првенствено страдаат дисковите, меки еластични јадра кои се прилагодуваат на движењето на ‘рбетот и делуваат како аморитизери при удари и истегнувања.
Дисковите, додека е тоа можно, се прилагодуваат на различни оптоварувања, но порано или подоцна нивните обвивки од сврзно ткиво пукаат и доаѓа до тешки повреди – хернија на дискот. Најчесто место на појава на хернија произлегува од анатомски претпоставки. На местата каде составот на амортизери најслабо се амортизира, а товарот е најтежок, дисковите најмногу се изложени на оптоварување. Повеќе од 90% од хернијата ги погодува долните три диска, додава лекарот, напоменувајќи дека дискус хернијата вклучува тенденција на повлекување под притисок.
“Проблемите со дискус хернијата почнуваат значајно порано отколку што таа се манифестира како неиздржлива болка. Здравите еластични желатински јадра во внатрешноста на дискот обично, под сите притисоци и оптоварувања, природно се одалечуваат кон истегнатата страна. Ако е изгуби еластичноста, повеќе не може така лесно да придвижуваат. Ако расте притисокот, се зголемува опасноста од пукање на надворешниот сврзен прстен, при што јадрото излегува низ пукнатината и ги притиска нервите, предизвикувајќи силна болка. Појавената болка се шири низ нервните влакна кон периферијата. Кај типичниот ишијас може да се протега се до стапалата“, појаснува д-р Далке, напоменувајќи како во одделни слуачи може да дојде и до одземање на ногата, но и на мочниот меур или цревата.
