За сите оние кои речиси секогаш негодуваат кога треба да се прегрнат со непознат човек, американските научници се обиделе стручно да објаснат што е тоа што ги предизвикуваат нивните лоши чувства од физичките допири.
Научниците тврдат дека во повеќето случаи, немањето желба на возрасните луѓе да се мазат и гушкаат, во повеќето случаи потекнува од детството.
Професорката од Универзитетот во Илиноис, Сузан Вајт објаснува: „Склоноста кон физичкиот допир, без оглед на тоа дали станува збор за прегрнување, галење по рацете или рамената, или за ракувањето, често е последица на искуства кои лицето ги носи од најраното детство„.
Студија спроведена во 2012 упатува на тоа дека лицата кои растеле со родители, кои ги гушкале и галеле, продолжиле со истата пракса, па е поголема веројатноста дека истото однесување го примениле и кон сопствените деца. Резултатите од студијата укажуваат на тоа дека „гушкањето е важен дел од емоционалното воспитување на децата„.
Но, Вајт изнесува и контрадикторна информација според која растењето без чести прегрнувања кај некои луѓе има спротивен ефект. „Недоволно гушканите деца, како возрасни често копнеат за физички контакт и не може да се поздрават со пријателите без прегрнување или допир на рацете или рамениците„. Таа вели дека не треба да се занемарат ни културолошките елементи кога станува збор за физичкиот допир меѓу луѓето. Како пример ги наведува Американците или Англичаните, кои, според податоци од 2010 година гушкаат многу поретко од Французите.
