Најголем дел од средствата во светот се насочуваат кон медицинските студии и одат на истражување на ракот, третата најчеста причина за смрт во светот. Свесноста за постоење на ракот и традиционалните терапии кои се применуваат ја продолжуваат агонијата на оваа болест во просек на две години, две години исполнети со надеж и идеја дека смртта може да се спречи.
Научниците се почесто го поставуваат прашањето – зошто сите немаме рак, односно зошто само некои го добиваат?
Косата, ноктите, надворешниот слој на кожата – се се тоа материи кои секојдневно ги губиме – околу 80 отсто од честичките во затворените простории кои светкаат на сонце (светлина) всушност се мртви клетки кожа од луѓето. Сепак, телото се состои и од живи материи, како биолошката пченица, која ја согорува храната за енергија која е потребна за дишење и движење, топлина и размислување. Клетките во организмот се многу активни и зафатени со делење милион пати секој ден. За жал, се случува и клучна грешка која делува како прекинувач за рак, благодарение на абнормалната работа на клетките, растот и постојаното удвојување. Таквата клетка ги игнорира сигналите да престане да го стимулира телото да ја снабдува со крв за уште да расте. Тогаш таквата клетка бесконечно се размножува, односно ракот се шири по телото. Се разбира, клучно е и тоа за кој тип рак се работи, односно за каква грешка станува збор, затоа што кај едни тој процес оди брзо, а кај други побавно – вкупно постојат дури 200 различни.
Основна причина – гените
Крајната вистина се крие во нашите гени, а не во стилот на живот. Набљудувајќи ги долгогодишните пушачи, научниците откриле дека на сите им е заедничка варијацијата на одделни гени, а нив ги нарекле ’гени на долговечност’. Постои низа генетски маркери кои поттикнуваат долговечност, а тие исти гени можат да се најдат кај луѓето кои доживеале длабока старост. Тие функционираат така што ги поттикнуваат клетките на побрзо опоравување од негативните био-хемиски влијанија, објаснува професорот Морган Левин.
Тоа се смета и за еволутивна мутација, а среќниците кои ги наследиле тие гени имаат само 11 отсто веројатност дека некогаш во животот ќе добијат рак, додека кај останатите веројатноста е од 40 до 60 отсто.
И покрај добрата или лошата генетика, сепак, постојат случаи кои не се вклопуваат во калапот, а тоа се токму оние предизвикани од надворешни фактори.
Ова се неспорни причинители за појава на мутации, па со самото тоа и рак:
- Претерано сончање;
- Пушење;
- Дебелина;
- Хормонални терапии/изложеност на зрачење;
- Консумирање преработена храна/премал внес на влакна.
