Светскиот ден на аутизмот – 2 април има за цел да стави акцент на пречките со кои луѓето со аутизам, и оние кои живеат со луѓе со аутизам, се соочуваат секој ден. Како растечко глобално здравствено прашање благодарение на зголемената изложеност во печатот и општото знаење, аутизмот е прашање кое добива се повеќе разбирање, а активностите планирани на овој ден се одржуваат секоја година за понатамошно зголемување и развивање на светското познавање на децата и возрасните кои имаат аутизам.
Светскиот ден на аутизмот оди еден чекор понатаму и ги слави уникатните таленти на лицата со аутизам
Врз основа на Резолуцијата на ОН од 2007 година, 2 април е прогласен за Светски ден на аутизмот. Загрижувачки е што инциденцата на ова нарушување се зголемува од година во година – се смета дека во текот на следните години во светот ќе има повеќе деца со дијагноза на аутизам, отколку рак, дијабетес и сида.
Аутизам е развојно пореметување на човечкиот мозок, при што првите знаци се видливи уште во текот на раното детство. Главните карактеристики на нарушувањето се слаба или никаква социјална интеракција и комуникација, како и ограничени и повторувачки форми на однесување. Наследноста на аутизмот е голема.
Во чест на Светскиот ден на лицата со аутизам ви пренесуваме цитати од книгата „Десет работи кои секое дете со аутизам сака да ги знаете“, од авторот Елен Нотбом.
Јас сум дете со аутизам. Јас не сум „аутистичен“. Мојот аутизам е само еден аспект од мојот карактер. Тој не ме дефинира како личност.
Мојата перцепција е пореметена. Тоа значи дека вообичаените сцени, звуци, мириси и вкусови, движења, кои вие можеби воопшто не ги забележувате во секојдневниот живот може да бидат многу болно искуство за мене.
Ве молам разликувајте „Не сакам“ и „Не можам“ (не сум во можност тоа да го направам). Рецептивниот и експресивен јазик за мене се подеднакво тешки.
Јас размислувам многу конкретно. Буквално го толкувам јазикот. Фразите, игрите со зборови, досетките, нијансите во изговорот и сарказмот не се нешто што јас го разбирам и ве молам, немојте да ги употребувате во разговорот.
Бидете трпеливи со мојот ограничен речник. Мене ми е тешко да искажам што всушност ми треба/сакам, кога не знам да го изразам со зборови она што го чувствувам. Обратете внимание на мојот говор на телото, повлекување, вознемиреност или други знаци кои упатуваат дека нешто не е во ред.
Изразувањето и јазикот не ми одат баш најдобро, подобро ми оди визуелното учење. Порадо покажете ми како треба нешто да се направи, отколку да се обидувате тоа да ми го објасните со зборови.
Насочете се на она што можам и знам да направам, повеќе отколку на она што не можам или не знам. Како и другите деца, полесно ми е да учам во средина која ги цени различностите.
Помогнете ми во социјалната интеракција. Можеби изгледа како да не сакам да си играм со останатите деца во паркот, но најчесто само не знам како да започнам разговор или дружење.
Пробајте да утврдите кои се „активирачите“ на моите емоционални испади. Тие испади, епизоди, како и да сакате да ги наречете, колку и да ви изгледаат ужасно, мене ми се уште пострашни.
Запомнете дека аутизмот ми се случува мене, а не вам. Без ваша поддршка, моите шанси за успешно самостојно растење се мали. Со вашата поддршка, можностите се поголеми отколку што вие можеби мислите. Верувајте – јас сум за тоа вреден.
