Да се биде болен е нерпијатно, а уште понепријатно е кога не знаете што ви е и зошто се чувствувате лошо, а лекарот не ве доживува сериозно. Не е реткост лекарот површно да ве слуша додека му зборувате за своите тегоби или истите да ги минимизира. На крајот се откажувате и така проблемот не само што и натаму ве мачи, туку со време станува и се поголем.
Го познаваме својот организам
Понекогаш ни сами не сме сигурни дали некоја непријатна промена која ја забележуваме во организмот или здравствен проблем кој го чувствуваме е доволна причина за загриженост и посета на лекар. Но, главно доволно добро го познаваме своето тело да почувствуваме кога нешто не е во ред.
Ако ви се чини дека вашиот лекар не ве слуша и не превзема ништо, за почеток обидете се да ги примените овие корисни совети, како би го натерале навистина да ве “слушне“.
ШТО ТРЕБА ДА КАЖЕТЕ:
- Ако на описот на вашите тегоби, лекарот рече “ТОА Е НОРМАЛНО“
Не се збунувајте на овие зборови, туку речете “Можеби и е нормално за некој друг, но не е за мене оти јас такво нешто никогаш претходно не сум искусил“. На пример ако лекарот ви рече дека некои симптоми на кои се жалите се само последица на стрес, објаснете му како стресот се отчитува вообичаено на вашето тели и укажете му на тоа колку тие симптоми се разликуваат од тие што во ги чувствувате веќе некое време.
- Ако лекарот ви рече “ПОРАДИ ТИА НЕ ТРЕБА ДА СЕ ПРАВАТ ИСПИТУВАЊА“
Прашајте го како дошол до тој заклучок. Голема е веројатноста лекарот да не биде среќен што ја проверувате исправноста на неговите одлуки, но имате право да побарате објаснување за боло која постапка или не-постапување кога се работи за вашето здравје. Значи, распрашајте се каква информација за вашиот проблем може да дадат испитувањата, и прашајте која е друга алтернатива или план за постапување ако тие не се направат.
- Ако лекарот во рече “МОЖЕБИ САМО НЕ СПИЕТЕ/НЕ СЕ ДВИЖИТЕ ДОВОЛНО“
Објаснете му на својот лекар точно, како симптомите за кои му зборувате влијаат на вашиот секојдневен живот. Буквално кажете му ‘би сакала да ви опишам колку тоа ме онеспособува во нормалното функционирање“ и потоа наведете ги сите пример. На лекарот ќе му биде потешко да ја намали важноста на вашите симптоми, на пример ако сте пожалиле на голем змор, ако објективно му прикажете како тоа влијае на вас, отколку ако само му кажете како субјективно се чувствувате. Тешко дека тогаш ќе ви каже дека само морате да се наспиете или прошетате, ако јасно и гласно му кажете дека се чувствувате толку испрпено да не сте способни ниту да направите ручек, да се истуширате, а камо ли да одите на прошетка или да спортувате.
Ако само му кажете “се чувствувам многу уморно“, лекарот многу полесно ќе замавне со раката и ќе ви препорача да се наспиете или да ја смените исхраната. Со други зборови, ќе го занемари вашиот проблем.
- Ако лекарот рече “АЈДЕ МАЛКУ ДА ПОЧЕКАМЕ ДА ВИДИМЕ ДАЛИ ЌЕ ПОМИНЕ САМО ОД СЕБЕ“
На тоа веднаш одговорете со точен или барем со што попрецизен датум на почеток на проблемот и начинот на кој прогресирал. Значи, кажете му “заморот прв пат почнавпоинтензивно да го чувствувам минтатото лето, но не се намалил, ниту поминал и сега е толку голем што ми е тешко да отидам до маалскиот маркет“. Истото може да го примените и ако се работи за некои други симптоми кои ве мачат, како запек, вртоглавица и слично. Идејата е да му дадете до знаење дека веќе предолго сте чекале и дека состојбата не се подобрила, туку влошила и дека е крајно време да се испита што е во основата на проблемот.
