Стравот од натприродни суштества на возраст кога децата одат во градинка е најчест. Овој страв спаѓа во развојни стравови заедно со, на пример, стравот од оставање сам или мрак. Причината за ова е тоа што децата не разликуваат имагинарен од реален свет. Кај нив не постојат граници помеѓу реалноста и имагинацијата. Развојните стравови спонтано се појавуваат и спонтано поминуваат, но никако не треба да се игнорираат или потценуваат.
Стравовите се менуваат како што детето расте, бидејќи се менуваат и грижите со кои се соочува
Стравовите треба да се уважат, да му се покаже на детето дека го разбирате, бидејќи тие се еден од основните делови на емоционалниот развој на човекот. Развојните стравови се менуваат како што детето расте, бидејќи се менуваат и грижите со кои се соочува. Бројот на стравови се намалува, а изворот се менува. Децата во основно училиште почнуваат да се плашат од реални ситуации: повреди, болести и смрт. Се повеќе се јавуваат и стравови од социјални ситуации.
Родителите можат да го утешат детето со тоа што ќе му раскажат од што се плашеле и самите кога биле мали
Стравот ретко се развива во фобија
Во Велика Британија е спроведено истражување кое покажа дека фобиите се јавуваат кај 5 % од децата од основно училиште и околу 15 % од адолесцентите. Често се работи за фобии поврзани со страв од некои животни, елементарни катастрофи или некоја специфична ситуација, како што се, на пример, маскирани луѓе.
Причина
Причините за појава на страв можат да бидат од различна природа. Често причина е искуството, па детето, на пример, се плаши од куче ако порано било каснато.
Децата најмногу учат по модел, па треба да внимаваме како го изразуваме стравот пред нив. Ако стравот се развие кај детето, тој трае долго и значително влијае врз секојдневното функционирање на детето и, секако, наметнува потреба од консултација со стручно лице.
