Кефирот е диететски пробиотски напиток кој се добива со ферментација на мешовити култури микроорганизми кои ги прават млечнокиселински бактерии и габи, а потекнува од северен Кавказ. Зборот кефир потекнува од турскиот збор ќеиф, кој во слободен превод значи „добро чувство“, „задоволство“, затоа што самиот напиток со редовно користење доведува до општа здравствена благосостојба.
Приготвувањето на традиционалниот домашен кефир се постигнува со мешање на свежо млеко со споменатата култура микроорганизми.
Ова всушност претставува првобитен вид на конзервирање млеко без ладење, Основата на кефирот ја чинат група меки, желатинести парчиња биомаса, а секое од нив се состои од протеини, липиди и растворлив полисахариден кефирен комплекс. Микроорганизмите кои ги создаваат овие компоненти воедно ги користат и како скривалиште од штетните надворешни влијанија, и како оклоп во кој создаваат оптимални услови за свој раст и развој.
Денес кефирот може да се подготви и дома. Потребно е свежо млеко, пастеризирано или непастеризирано, со помал или поголем процент на маснотии кое се става во чист, стаклен сад – тегла во која потоа се додаваат гранулите кефир. Теглата со млеко и култура на кефир потребно е да се чува на собна температура 24 часа. После тоа гранулите кефир со цедење (со пластична цедалка) се двојат од самиот готов кефир, а готовиот кефир може веднаш да се консумира или да се остави во фрижидер за да се користи подоцна. Процедениот кефир може да се остави на дозрее на собна температура неколку дена, особено ако сакате да го намалите количеството на лактоза во самиот напиток затоа што бактериите користат лактоза; млечен шеќер за процесот на ферментација.
Битно е да се нагласи дека садовите кои доаѓаат во допир со гранулите (садовите, цедалката, лажица) треба да бидат од пластика, дрво или стакло, никако од метал. Гранулите кои ќе се задржат на цедалката можат и не мораат да се измијат со вода или свежо млеко и да се вратат во сад во кој повторно ќе се сипе ново количество свежо млеко. Оваа постапка на производство на домашен кефир може да се повторува во недоглед, односно се додека на бактериите им овозможувате оптимални услови за растење и размножување што во суштина е многу едноставно.
Бидејќи со овој процес основната маса на гранули се зголемува и отприлика се удвојува на секои 7 дена, вишокот едноставно одвојте го за да го спречите прекумерниот број на микроорганизми во една доза. Одвоениот дел можете да го изедете, да го замрзнете (но не подолго од 6 месеци) или да го подарите некому кој, исто така, сака да си приготвува домашен кефир.
Познато е дека консумирањето кефир придонесува за намалување на туморите, има системски антивоспалителен ефект, што укажува на тоа како консумацијата на кефир може да придонесе за подобрување кај болестите кај кои воспалението е основен проблем како што се улцерозниот колитис, потоа кај оние со зголемено ниво на холестерол, а го регулира и нивото на глукоза во крвта.
Како млечен производ кефирот е значаен извор на калциум, а габите од гранулите се заслужен за создавање значајни количества на комплексот витамин Б.
Со редовно користење на кефирот се регулира и столицата, односно се отстранува запекот.
Со редовна консумација на кефир нашите црева ги населуваме со оваа добра култура бактерии која со својот раст резултира со здрава цревна микрофлора.
За ефектите да бидат потполни потребно е да се обезбеди соодветна средина за нивно населување, што се постигнува со правилен и редовен внес на растителни влакна кои ги има во овошјето, зеленчукот и житарките.
Со оглед на тоа дека ова се „добри“ бактерии и габи нивниот раст во цревата го спречува развојот на „лошите“ бактерии што ги намалува или спречува проблемите на дигестивниот тракт како што е развојот на кандида, труење со храна и сл. Секојдневната консумација на кефир помага кај многу здравствени проблеми, но треба да се нагласи дека тој сепак не е лек, туку додаток во исхраната, така што евентуалните терапии пропишани од страна на доктор и понатаму треба редовно да се земаат.
