Можеби станува збор за дополнителна вежба, за ментален предизвик или едноставно за психолошко влијание, но постарите лица кои поминуваат повеќе време со своите внуци се со подобро здравје и подолго живеат, покажало неодамнешното германско истражување.
Психологот Ралф Хертвиг и неговите колеги од берлинскиот институт „Макс Планк“ ги проучиле податоците од Анкетата за стареење во чии рамки, во периодот од 1990 до 1993 година, биле испитани повеќе од 500 лица постари од 70 години, а податоците биле следени до 2009 година. Востановиле дека половина од дедовците и бабите, кои повремено се грижеле за своите внуци биле живи и 10 години после првиот разговор, а оние кои тоа не го правеле, како и оние кои немале внуци умреле во претстојните пет години.
„Сепак, погрешно е да се заклучи дека ако повеќе бидете ангажирани околу чувањето на внуците, подолго ќе живеете“, предупредил Хертвиг. Резултатите од претходни студии, кои ги следеле дедовците и бабите кои биле задолжени за целодневното чување на внуците, покажале дека таквата задача за нив била стресна и исцрпувачка. Хертвиг вели дека треба да се најде златна средина, и дека треба да се слушна внатрешниот глас: „Очекувањето што било за возврат би можело да резултира со фрустрација, ако не дојде до некој вид пофалба.“
Директорот на германското Национално здружение за постари лица Ерхард Хаклер, кој и самиот е дедо, пак, вели дека повремената грижа за внуците го одржувала ментално и физички здрав.
„Едноставно учествувајте во се, без оглед дали станува збор за друштвена игра или одење на базен. Затоа што без внуците сигурно тоа не би го правеле“, вели тој и додава дека нема ништо необично во тоа што никој од дедовците и бабите не сака да биде „бебиситер“ 24 часа дневно.
„На своите деца можете да им кажете: Си ги сакаме внуците, но ве одгледавме вас и сега ни треба малку слободно време, за нас самите“, предлага Хаклер.
Но, треба да се знае дека и личностите без внуци кои се ангажирани во разно-разни друштвени активности имаат подолг животен век. За добар и квалитетен живот најважно е да се чувствувате потребни и почитувани, да имате чувство на вредност, без оглед на тоа дали ве исполнува чувањето на внуците или некој друг ангажман – гласат препораките.
