Пишува: Катерина Шекеровска-Димовска/katerina@panacea.mk
Со Кристина Арнаудова-Петровски може да се разговара на повеќе теми, главна е, секако, музиката, а веднаш по неа, особено актуелна во последниов период, хуманитарната работа во „Проект среќа“, Здружение за хумано-општествен развој, кое е фокусирано на децата кои се во социјален ризик, со акцент на оние кои живеат во сиромаштија. Сепак, нејзиното присуство на Panacea.mk, овојпат е „условено“ од здравите навики, начинот на исхрана и воопшто, живот. Арнаудова-Петровски признава дека внимава многу на исхраната, јаде многу овошје, не јаде преработена храна, не пие купечки сокови, многу готви и се труди се што внесува дома да е чисто, органско, од село… – навики кои се обидува да им ги пренесе и на своите двајца синови, Максим и Матео.
Од кога Ве знам, а тоа е долго време, секогаш внимавате на својот изглед. Од една страна, тоа е неминовно поради професијата, но, од друга страна, во прашање е здравјето. За почеток, колку Вашата професија Ви дозволува практикување на здрави навики?
Арнаудова-Петровски: Нема професија што може да те спречи во тоа да водиш здрав живот! Се работи за тоа како го прифаќаш и сфаќаш животот, како се сакаш и гледаш себеси, колку се почитуваш… Човек што се сака и се почитува, свесен е за живеењето како такво и е свесен дека еднаш живееме, не верувам дека може да води нездрав живот. Генерално, водењето нездрав живот е многу несвесна работа и луѓето кои тоа го прават не се свесни што си прават себеси.
Пешачам многу, многу шетам и речиси секогаш имам мерач на телефонот, кој мери колку поминувам, а има денови кога пешачам и по 15 км
Од нездрави навики јас го имам само пушењето, некогаш пушам малку, некогаш повеќе, ама никогаш повеќе од 10 цигари дневно. Внимавам многу на исхраната, јадам многу овошје, не јадам преработена храна, не пијам купечки сокови, доста готвам и се трудам се што внесуваме дома да е чисто, од село, органско… Буквално барам по селата и месо, ми носат јајца, се обидувам се што консумираме да е чисто затоа што всушност, здравата храна не е она што мислиме дека е здраво, туку здрава е онаа што е произведена без употреба на разни токсини како антибиотици, пестициди итн. Во фрижидерот речиси никогаш немаме благо или грицки, па така таа навика за грицкање е навистина ексклузивитет кај нас дома, но за нас е нормално.
Често Ве гледаме во теретана, вежбате наутро, навечер, кога ќе заспијат децата. Како ја одржувате линијата покрај посетата на теретаните?
Арнаудова-Петровски: Имам периоди кога еден месец одам во теретана, па потоа еден месец не одам, па пак… Вежбам кампањски, иако имам периоди кога ја носам торбата со опрема за вежбање со мене и во моментот кога ќе ми се ослободи термин, влегувам во првата слободна теретана, која ми е најблиску! Имаше период кога сфатив дека залудно ја носам торбата со мене, но еве, сега доаѓа лето, одмор, па пак ќе ме гледате во теретани. Затоа што човек кој не е во добра форма, односно телото не му е во добра форма, тој не може да даде 100 % од себе! Јас не сум среќна кога не сум најдоброто од себе.
Вашиот сопруг е спортист, екс ракометар, што, веројатно, само по себе подразбира многу протеини, овошје и зеленчук во исхраната. Колку Александар влијаеше врз Вашиот начин на исхрана и дали истите навики им ги пренесувате на синовите?
Арнаудова-Петровски: Тој што внимава дома на исхраната сум јас! Александар е посклон кон „џанк“ храна, а јас сум онаа што цело време го карам! Се трудам да ги наметнам тие некои здрави навики на живеење, па се лутам кога купува газирани пијалаци и често се расправаме за тоа. Но тој нема проблем со тежината, тоа е негова генетска предиспозиција и, веројатно, смета дека се му е дозволено.
Не гледам потреба децата да ги храниме со нешто што има токсин во себе и е штетно за нив. Ние како родители сме одговорни да им објасниме што е тоа што го јадат и што ќе се случи ако редовно го консумираат. Не велам дека еднаш во 10 дена не може да се испие чаша газиран пијалак или да се проба сладолед, но не и секојдневно да се прави тоа. Ние сме научени така и тоа кај нас е сосема нормално, на пример, Максим, постариот син, ме прашува дали смее и колку смее. Свесен е за тоа што се случува со телото кога се јаде „џанк“ храна, газирани пијалаци итн., многу пластично им објаснувам. Другите родители велат „па добро, што кога ќе излезат надвор“… Замислете и дома да ги храниме така! Итно треба да се преземе нешто за храната во училиштата, не е на лошо, туку е на ужасно ниво! Сите здрави навики во исхраната кои родителите се обидуваат да ги воспостават дома, училиштата ги рушат!
Успеавте во рекордно време да симнете 25 кг после двете бремености. Начинот на кој го направивте тоа е, секако, интересен, особено за тазе мајките, кои мака мачат со вишокот на килограми. Како Ви успеа и што би ги советувале?
Арнаудова-Петровски: Со двете бремености се здебелив многу, околу 25 кг. Беше ужасно чувството да не можеш да си ги врзеш врвките на чевлите и не знам како луѓе, кои не се бремени мора да живеат така. Јас не сум тип на човек кој може да живее така. Не знам како ги симнав килограмите – пешачам многу, многу шетам и речиси секогаш имам мерач на телефонот, кој мери колку поминувам, а има денови кога пешачам и по 15 км, веројатно, тоа најмногу влијаеше на вишокот килограми. Многумина не знаат, не возам автомобил, имам дозвола, но не возам, а кога имам потреба ме вози такси или шофер, сакам да одам пешки, одиме со децата во парк, а тука е и здравиот начин на исхрана, веднаш после двете бремености престанав да јадам глупости. Со Матео ги симнав килограмите уште полесно, уште кога имаше шест месеци се вратив во нормала.
Дел од личната среќа и задоволство е Вашиот „Проект среќа“. Се пронајдовте целосно во него, апсолутно сте му предадени, постојано сте ангажирани, ги анимирате и Вашите колеги, пријатели… Има ли замена за детската насмевка, во моментот кога ќе им подадете рака и ќе им помогнете на кој било начин?
Арнаудова-Петровски: Мене децата ми се најголема љубов и многу сакам да ги усреќувам. Тоа ми било желба отсекогаш и затоа „Проект среќа“ е фокусиран на децата, на среќата на децата кои живеат во социјален ризик, со акцент на деца кои живеат во сиромаштија. И нема ништо поубаво од тоа на светот да можеш да направиш некого среќен, да му го олесниш животот, да му дадеш кураж и да му кажеш дека може да успее, дека не е заборавен, дека има подобро утре и друг свет од оној кој го знае, кој е резервиран за него и дека треба само да се бори – тоа е пораката која сакаме да им ја пратиме на сите деца на кои им помагаме. Отворени сме за сите.
Човек кој не е во добра форма, односно телото не му е во добра форма, тој не може да даде 100 % од себе! Јас не сум среќна кога не сум најдоброто од себе
Имате ли поддршка во хуманитарната работа?
Арнаудова-Петровски: Не се многу оние кои ни помагаат, но оние кои се со нас се навистина активни и многу ни ја олеснуваат работата. Без тие компании – пријатели, без Благица, која е координатор на сите проекти, верувале или не, ние сме само две во „Проект среќа“, без многуте волонтери – визијата не би можела да се реализира. Многу би ни значело и кога би имале поголема медиумска поддршка затоа што ова не го правиме само за нас, туку за целото општество. За гласот да допре секаде, до лицата на кои им е потребна помош и до компаниите, кои можеби сакаат да помогнат, но не знаат како, тука се медиумите, кои, за жал, немаат голем интерес.
Хуманоста е одлика на големите луѓе, но се чини, како да ја изгубивме во ова време-невреме. Речиси и да не постои емпатија, солидарност, живееме во време на материјални вредности. Како до лична среќа, задоволство, исполнетост…, а сето ова, се разбира води и до добро здравје?
Арнаудова-Петровски: Мислам дека хуманоста и филантропијата во голема мера се разбудија во последно време кај луѓето. Пример за тоа се и нашите проекти во кои се вклучуваат стотици физички лица, собираме огромен број на донации. Без таа филантропија и хумана страна на обичниот човек не би можеле да го реализираме сето ова. Токму тоа е нашата идеја – да ја разбудиме емпатијата кај луѓето. Толку сме фокусирани на нашите проблеми, секој мисли дека неговиот живот и проблеми се најголеми, што забораваме да погледнеме наоколу и да видиме дека не е така. Не е толку лошо и секогаш има некој на кој му е потешко.
Во моментот кога ќе погледнете околу себе, ќе видите дека, всушност, сте многу среќни, имате покрив над главата, чиста вода за пиење, имате денес што да јадете, децата ви се здрави, вие сте здрави, имате кревет – сето ова е повеќе од 80 % од луѓето кои живеат на Земјината топка во моментов! Значи, веќе сте среќни! Мислам дека луѓето забораваат да бидат благодарни и дека тоа ги води во несреќа. Забораваат што е среќа – среќа е кога ќе се вратиме дома и ќе видиме дека имаме убав ручек, кога ќе ве гушне детето, кое е здраво, право и ќе може потоа да одите во парк, да купите пуканки, нешто најобично, да се радувате на обичните работи. Не се во прашање ниту куќите, ниту јахтите, ни Мерцедесите – ништо од тоа не носи среќа, ако ја немаш внатре во себе. Луѓето кои ја имаат внатре во себе, исто така, имаат и емпатија. Со такви луѓе сакам да живеам, сакам да работам и сакам – ако можеме да направиме да има што повеќе такви луѓе! Еве, се надевам дека некој кога ќе го прочита ова ќе се замисли. Истото ми се случило и мене, за сите овие работи кои сега ги кажувам, зборувам и правам, некој некогаш и мене ме мотивирал.
