Зборот стент се применува во многу обалсти во животот, но тој денес е еден од најчесто користените зборови во повеќе медицински дисциплини. Истражувањето на Медлајн во 1995 година за зачестеноста на примената на овој збор покажало дека “стентот“ се појавува во над 500 написи и тоа во насловот или како тема на објавениот напис.
Стентовите во 21 век се користат во многу различни медицински интревенции, вклучувајќи реконструкација на носот, во гинекологијата, во различни канали и крвни садови кои мораат да бидат реконструирани, во хирургијата на трахеата, во пластичната хирургија, во лекување на долната вилица, но најпознати и најчесто користени се во кардиоваскуларната интервентна кардиологија, радиологија и хирургија.
Откако во 1974 година, Андреас Гринсиг ја извел првата ангиопластика на периферни крвни садови со локална анестезија кај човек, тој ја прикажал и правата успешна дилатација на стенозиран срцев крвен сад. Заедно со Милер и Хан, во 1977 година во Сан Франциско, а потоа во Цирих, во тек на елективно аортокоронарно премостување, Андреас Гринсиг ја направил и првата коронарна ангиопластика, а потоа на 16 септември 1977 година, по прв пат во историјата на медицината извел и самостојна перкутана коронарна интервенција.
Важни откритија во интервентната кардиологија се појавуваат во 1986 година, кога во Тулуз, Франција, Жак Пуел, а потоа во 1987 година, Улрих Сигвар со соработници го имплантираат првиот интракоронарен стент, со кој е овозможена уште поширока употреба на перкутаните коронарни интервенции ширум светот.
Главна причина за нивно воведување во интервентната радиологија било намалувањето на бројот на рестенози кои се јавувале по ангипластиката и подобра поддршка на дилатираниот крвен сад или на цевчестиот канал.
На почетокот на првата деценија на 21 век, започната е и клиничка употреба на нови технички иновации – стентови обложени со лек. Тие денес се во доминатна употреба во клиничката пракса, иако за сега не покажале предност при акутниот инфаркт на миокардот во однос на основните метални стентови.
