Историјатот на трансплантацијата на коса почнува во 1939 година, кога јапонскиот дерматолог д-р Окуд извршил револуционерна метода со користење на мали инструменти слични на денешните со кои се пресадува коса. Иако неговата метода била објавена и во медицинско списание поради војната не наишла на симпатии од страна на Запад.
Првата операција на трансплантација на коса ја извршил д-р Норман Орентрејх во 1952 година во Њујорк. Откако невладината медицинска заедница ги отфрлила првите неколку поднесоци на оваа работа, оваа историска студија конечно била објавена во 1959 година.
Доктор Орентрејх го осмислил изразот „донаторска донација„ за да го објасни основниот принцип на трансплантација на коса кој вели дека трансплантираната коса продолжува да кажува исти карактеристики како косата од делот на главата од каде е земена при процедурата на трансплатација. Со други зборови, здравата коса која се зема од тилот или бочната страна на главата, ќе продолжи да расте како и понатаму да е во изворната локација. Донаторската доминација објаснува зошто косата во донираното подрачје кое е отпорно на ќелавост, продолжила да расте откако била пресадена на истенчените или на деловите на глава без коса.
За жал, возбудата околу ова откритие било даалеку од реалноста и убедувањата дека самото поттикнување на косата да расте не гарантира успешен козметички резултат. Ваквиот тип на трансплантација на пациентот му обезбедувал многу неприроден изглед, т.н. ефект кукла.
Во 1970 година пресадувањето коса станало многу популарно, кога и почнало да се размислува за намалување на пречникот на инструментите кои се користеле за резултатот да биде поприроден. При овој тип на интервенција, донаторскиот дел на главата трпел големи трауми и лузни често проследени со големи болки, отоци и подливи. Десен години подоцна, трансплатацијата на коса доживува голем исчекор и инструментите кои до тогаш биле користени, се замениле со значително помали инструменти. Но, и понатаму, донаторскиот дел бил одвојувал со скалпел, а преносот на друго место се правел со миниграфт кој содржел 4-8 влакна.
Дури во 1995 година д-р Роберт Бернстејн го изнел своето истражување претставувајќи бинокуларен микроскоп како една од опциите на полесно одвојување на фоликулите и подобар резултат. Четири години подоцна е воведена алатка која ја подобрила одржливоста на фоликулите, т.н. всадувач и се применува нова техника на фоликуларна единечна екстракција. Во насока на хируршки новитети во трансплатацијата на коса се развива техниката на единчна екстракција при што бил зголемен бројот на фоликули кои може да се инплантираат во текот на еден ден (1000 фоликули).
Оваа метода веќе наредната година добива подобрена верзија, односно одделно пресадување на фоликули на коса, по што следеле низа истражувања, дијагностика и супериорни третмани за трансплатација на коса.
Во 2013 година, со претходно постоечката директна имплантација на коса, која е минимално инвазивна техника, се поставуваат нови стандарди за квалитет на полето на пресадување на коса. Истата година се усовршува и техника на воведување на плазма збогатена со тромбоцити при трансплатацијата на коса.
Пред неполни четири години се почнува и со примена на микропигментација, вид на тетовирање, кој се користи во екстремни случаи кога донаторскиот дел на пациентот не е доволно добар. Со унапредување на методата АХТ ( advance hair transplantation) се воведува и употреба на колострум и перпертит, со што процентот на успешност на трансплантацијата на коса се зголемил на 90 проценти. АТХ методата е наградена од Европската медицинска асоцијација за најдобра медицинска метода во трансплатацијата на коса.
