Ин витро оплодувањето (ИВФ) вклучува земање јајце клетка од телото на жената, нејзино оплодување во лабораториски услови и враќање на оплодената јајце клетка или ембрион во матката неколку дена по оплодувањето. Методот е многу комплициран и бара посебни услови, посебна лабораторија и опрема, како и обучен тим составен од гинеколози, ембриолози, генетичари, микробиолози, медицински сестри итн. Поради овие околности, оваа метода е многу скапа.
Прво вештачко оплодување
Од 1978 година, кога се роди Лујза Браун, првото бебе од ин витро оплодување, овој метод овозможи раѓање на над 3,5 милиони деца ширум светот. Овој метод на лекување на брачна неплодност се предлага кога другите методи не успеале.
Благодарение на современата опрема која постојано се подобрува, ин витро оплодувањето покажува висок степен на успешност, кој се движи од 22% до 40% од бременостите по еден обид. Благодарение на ин витро оплодувањето, откако методот на микрофертилизација (интрацелуларна инјекција на сперма – ICSI) влезе во процедура во 1992 година, денес дефинитивно е решен проблемот со машката стерилност.
Зошто да се одлучите за ин витро оплодување?
Најчесто причина за ин витро оплодување е неможноста на јајцеводите поради воспаленија на нив, тумори или отстранување на јајцеводите поради ектопична бременост или некоја друга причина. Ова е индикација за ин витро оплодување во околу 65% од случаите. Други причини се: ендометриоза, имунолошки причини за стерилитет. Причините од машката страна се олигоспермија, астеноспермија и присуство на голем број патолошки облици на сперматозоиди, што се јавува во околу 15% од случаите. Брачниот стерилитет, каде што и двајцата сопружници се здрави и не е пронајдена причина за стерилитет, е причина за вештачко оплодување кај околу 10%.
Пред интервенцијата, покрај гинеколошкиот преглед, се прави и ултразвучен преглед, хистеросалпингографија и евентуално хистероскопија за да се испита големината на матката и проодноста на грлото на матката.
Како се врши вештачко оплодување
ВТО вклучува стимулација на јајниците да произведат повеќе јајце клетки, кои се вадат во одреден ден од циклусот, под контрола на ултразвук, заедно со фоликуларната течност и се оплодуваат во надворешни услови (оттука и името „ин витро оплодување“). , а потоа се враќа во форма на оплодена јајце клетка или ембрион во матката. За овој процес потребно е да се има здрава матка со нормален изглед, како и нормални јајници кои ќе реагираат на дадената стимулација. Фалопиевите туби не се потребни во овој процес, што е многу важно за пациентите кои ги немаат поради претходни операции.
За разлика од природниот менструален циклус, каде што до фазата на зрел фоликул, кој содржи јајце клетка способна да се оплоди, ретко се развиваат два фоликули, во процес што го нарекуваме контролирана хиперстимулација на јајниците, бројот на фоликули на јајце клетки кои содржат зрел јајце клетката способна да се оплоди се зголемува на 5, 10, па дури и повеќе од 15, во зависност од применетата шема за индукција на овулацијата и реакцијата на јајниците на применетата терапија. Контролираната хиперстимулација на јајниците вклучува администрација на лекови кои содржат природни или синтетички хормони кои се клучни за стимулирање на растот на фоликулите на јајце клетките во кои се наоѓаат јајце клетките. Најважниот хормон во стимулирање на растот на фоликулите е FSH (фоликуло-стимулирачки хормон), кој вообичаено се произведува од хипофизата, ендокрина жлезда сместена во основата на мозокот. Покрај FSH, во овој процес е вклучен и друг хормон произведен од хипофизата, LH (лутеинизирачки хормон). Постојат различни шеми за индукција на овулација, но пристапот кон индукција е исклучително индивидуален и прилагоден на пациентот со цел да се постигне најдобар можен одговор на јајниците. Терапијата со гонадотропни хормони започнува на вториот ден од циклусот, а количината на дадениот лек е крајно индивидуална и зависи од проценката на лекарот како ќе реагираат јајниците на дадената количина на хормони. За време на индукцискиот циклус, обично почнувајќи од 6-тиот ден од циклусот, започнува секојдневно ултразвучно следење на растот и бројот на фоликули во развој. Аспирацијата на содржината на фоликулот на јајцето обично се изведува 34-36 часа по администрацијата на hCG (хорионски гонадотропин). Заедно со фоликуларната течност се аспирира јајце клетката.
Добиените јајце клетки од јајниците на жената се ставаат во лабораториски сад кој содржи специјални подлоги, слични по состав на течноста во фалопиевата цевка, каде што јајце клетката е оплодена со сперматозоиди кои претходно биле обработени во лабораторија. Лабораторискиот сад што ги содржи јајце клетката и сперматозоидите се става во инкубатор кој обезбедува постојана температура идентична со онаа на телото, каде што се спојува со сперматозоидот и започнува клеточната делба. По 3-5 дена, ембрионот се внесува во маткината празнина со специјални катетри. Оплодената јајце клетка почнува да се дели. Приближно една поделба се случува на секои 12 часа. Кога ембрионот има 4 до 8 клетки, тој се инјектира во матката празнина со катетер. Таму ембрионот се всадува за три до четири дена. Ако ембрионот се всади во поставата на матката, ќе дојде до бременост која нема да се разликува од природната.Стапка на бременост кај жени под 30-годишна возраст е 30%, а кај жени над 40 години е помала од 5%.
Извор:https://www.stetoskop.info/vantelesna-oplodnja/sve-sto-bi-trebalo-znati-o-vantelesnoj-oplodnji
