Што е интраоперативен невромониторинг?
Самото име кажува дека се работи за метод којшто се применува во тек на оперативните зафати на нервното ткиво и претставува следење на функцијата на нервното ткиво, било да се работи за периферни нерви било да се работи за нерви коишто излегуваат од мозокот, т.н. кранијални нерви или за одредени активни зони во мозокот. Тоа е посебен метод кој е неколку децении во рутинска практика и којшто ние во нашата болница го применуваме при одреден тип на неврохируршки операции.
Овој метод дозволува во текот на операцијата да се набљудуваат, да се следат ефектите од самата операција, да се идентификуваат одредени нервни структури – што им е нивната функција, како би се превенирало нивно оштетување. Еве на пример, при операција на ’рбетен мозок, на ’рбетот и ’рбетниот мозок, многу е битно да видиме каква е спроводливоста на нервното ткиво во долните партии, таму каде што спиналните, односно ’рбетните нерви инервираат со цел да се спречи оштетување и да се види дали нашата интервенција донела до одредено подобрување.
Со примена на овој метод се подобруваат оперативните резултати и се превенира евентуалното оштетување на нервното ткиво.
Незамисливо е, на пример, да се оперираат тумори во задната черепна јама кадешто има бројни витално важни и функционално важни структури без примена на овој метод, без примена на невромониторинг.
Методот бара посебна апаратура и стручен тим од невролози
Овој метод, пред се, бара посебна апаратура и стручен тим од невролози, односно неврофизиолози кои се обучени да ги следат функциите на нервното ткиво. Во тек на операцијата, на пример, тумор во понтоцеребралниот агол, тој тумор инволвира во себе неколку од кранијалните нерви коишто се многу битни понатаму за функцијата на дишење, функцијата на кашлање, голтање, лицевата мимика.. Тоа е толку богата структура на толку мал простор што е просто невозможно да се идентификува со оперативен микроскоп, без употреба на мониторинг. Сo мониторингот јас стимулирам одредени делови на туморот или нервното ткиво или нервите, и добивам одговор и идентификувам кој е тој нерв и кој дел ги нервира. И знам каде е и знам да го сочувам.
Незамисливо е, на пример, да се оперира епилепсија. Ние почнавме со оперативно лекување на епилепсиите, токму поради тоа што имаме можност во тек на самата операција да ги мериме активностите на мозочната кора, мозочниот кортекс и точно да одредиме која е зоната којашто предизвикува епилепсија за да можеме хируршки да ја отстраниме, а да во исто време не оштетиме некоја од функциите на мозочната кора, како што е моторната функција движење на спротивната страна на телото, говор итн.
Не секоја епилепсија подлегнува на хируршка терапија
Тимската работа е клучот на успехот
Интраоперативниот мониторинг е релативно едноставен метод којшто бара опрема и обучен, стручен кадар. Она на што даваме акцент во нашата болница е токму тоа: тимската работа каде се вклучени доктори од различни специјалности кои се надополнуваат. Мене ми е од голема корист во текот на операцијата да добијам информации од неврофизиологот, кој ми кажува, чекај, тука има реакција, застани, заобиколи го тоа место итн. Тоа е од непроценлива корист за неврохирургот, а, секако, на бенефит на пациентот.
Селекција на пациент за хируршка терапија на епилепсија
Не секоја епилепсија подлегнува на хируршка терапија. Првичниот пристап кон епилепсија е медикаментозна терапија. Доколку таа не вроди со плод, нападите продолжуваат, а антиепилептикот не помага, се прави комбинација со уште еден антиепилептик, тоа најдобро го знаат невролозите и тие се првите коишто прават селекција кој пациент е погоден за евентуално хируршко лекување. Ако терапијата со медикаменти има ефект, не размислуваме за операција. Доколку не даде посакуван ефект, а на направените испитувања на ЕЕГ, на снимање на мозочната активност, магнетна резонанца или компјутерска томографија, се покаже дека постои фокус, т.н. жариште од коешто се генерира епилепсијата, во тој случај можеме да размислуваме за оперативно лекување.
Незамисливо е, на пример, да се оперираат тумори во задната черепна јама кадешто има бројни витално важни и функционално важни структури без примена на овој метод, без примена на невромониторинг
Кога пациентот е селектиран за оперативно лекување на епилепсијата, многу е битно интраоперативно или на отворен мозок, да се постават електроди, да се снима мозочната активност во текот на операцијата, за да точно ја дефинираме големината и локацијата на жариштето коешто ја предизвикува епилепсијата и тоа жариште да биде отстрането, а притоа да не се наруши ниедна друга функција на мозокот.
