Сензор за заб ќе снимa што јадете и пиете

Експертите веруваат дека овој сензор ќе им помогне на луѓето подобро да ја контролираат нивната исхрана и внесувањето на хранливи, односно штетни материи

Сензорот ќе биде поставен директно на заб и ќе биде поврзан со мобилниот уред на корисникот. Ќе го бележи внесувањето на шеќер, сол и алкохол

Научниците од Универзитетот „Tuft Тафт“ смислија необичен сензор со чија помош луѓето ќе можат да го бележат внесот на храна и пијалаци во текот на денот. Тој ќе биде поставен директно на заб и ќе биде поврзан со мобилниот уред на корисникот. Ќе го бележи внесувањето на шеќер, сол и алкохол.

Експертите веруваат дека овој сензор ќе им помогне на луѓето подобро да ја контролираат нивната исхрана и внесувањето на хранливи, односно штетни материи. Би можел да се користи и за зачувување на здравјето на забите, а преку плунката да се проверува целокупната состојба на организмот.

Бидејќи има мала големина од 2 × 2 мм, овој сензор нема да предизвика никакви проблеми како што беше случај со слични уреди.

Сензорот се состои од три слоја, а централниот дел ги апсорбира хранливите состојки и хемиските соединенија од храната поради кои се менуваат неговите електрични својства. Во надворешните слоеви се наоѓаат два златни прстена во облик на квадрати, кои служат како своевидна антена. Тие апсорбираат и пренесуваат одреден спектар и интензитет на радиобранови.

Покрај контролата на тоа што јадеме, сензорот би можел да се користи и за зачувување на здравјето на забите, а преку плунката да се проверува целокупната состојба на организмот

Овие бранови стигнуваат до мобилниот уред по безжичен пат. Корисниците можат истовремено да ја видат количината на внесот на одредена храна, бидејќи доаѓа до промена во сензорот поради реакција на хемиските супстанции од алкохолот или солта.

Сензорот, исто така, би можел да се постави и на други делови на телото и повторно да се програмира за откривање на други видови на хемиски соединенија

Експертите, исто така, нагласуваат дека на овој уред не му се потребни никакви жици и дека не треба редовно да се менува.

Засега, сензорот може да се носи само два дена, но тие се надеваат дека во иднина ќе го продолжат неговиот живот. Сензорот, исто така, би можел да се постави и на други делови на телото и повторно да се програмира за откривање на други видови на хемиски соединенија.

„Ја унапредивме обичната РФИД технологија за сензорот да може да чита и да пренесува информации од својата околина, без разлика дали е прицврстен на забот, кожата или некоја друга површина“, изјавил д-р Оменето, шеф на стручниот тим.