ШТО Е ИМУНИТЕТ НА СТАДО

Откако ќе се достигне имунитетот на стадо, болеста постепено исчезнува од популацијата и може да резултира во искоренување или трајно намалување на инфекции на нула ако се постигне низ целиот свет.  Имунитет на стада создаден преку вакцинација придонесе за намалување на многу болести.  

Што е имунитет на стадо? Како науката го објаснува? Како науката го користи во лекувањето на некои болести кои се опасност по светското население. Како функционира?

Значи,  на пример,  болест како сипаници, што е многу честа детска заразна болест предизвикана од вирусот на сипаници, за што постои многу ефикасна вакцина.         За да се постигне имунитет на стадо кај населението, за сипаници, потребни  се околу 95% од  луѓето да имаат имунитет или антитела. Дури и ако има 5% од децата кои не се вакцинирани, овие другите всушност имаат доволно заштита кај популацијата за да спречат вирусот на сипаници да преоѓа од едно на друго лице. Како да постои бариера на луѓе кои се заштитени, кои го кршат тој ланец на пренос. Значи, треба секоја личност во областа, во населението да има антитела, за нужно целото население да биде заштитено.

На пример, вирусот САРС-Ков-2 е многу пренослив вирус. За него се сметаше дека требало најмалку 60 до 70% од населението да има имунитет за навистина да го  урне ланецот на пренос, за што сме сведоци. Ако се дозволеше ова да се случи природно, ќе траеше долго време, се разбира, но уште поважно, ќе се направеше многу колатерална штета.

Со вакцината  безбедно  се постигнува имунитет и имунитет на стадо. Преку природна инфекција, би можело да  се постигне во одреден момент, но тоа би било со голема човечка цена. И така е природно, но подобар избор е преку вакцина.

Имунитет на стада (исто така наречен ефект на стадo, имунитет во заедницата, имунитет на населението или масовен имунитет) е форма на индиректна заштита што се однесува само на заразни заболувања. Се јавува кога доволен процент од популацијата стана имуна на инфекција, без разлика дали е преку претходни инфекции или вакцинирање,   со тоа намалување на веројатноста за инфекција за лица на кои им недостасува имунитет.

Откако ќе се достигне имунитетот на стадо, болеста постепено исчезнува од популацијата и може да резултира во искоренување или трајно намалување на инфекции на нула ако се постигне низ целиот свет.  Имунитет на стада создаден преку вакцинација придонесе за намалување на многу болести.

Високите нивоа на имунитет во една возрасна група можат да создадат имунитет на стадо за други возрасни групи. Вакцинирање на возрасни против пертусис ја намалува инциденцата на пертусис кај новороденчиња премногу млади за да бидат вакцинирани, кои се изложени на најголем ризик од компликации од болеста.   Ова е особено важно за блиските членови на семејството, кои имаат најголем дел од преносите на млади новороденчиња.   На ист начин, децата кои примаат вакцини против пневмокок ја намалува инциденцата на пневмококна болест кај помладите, невакцинирани браќа и сестри.   Вакцинирање на деца против пневмокок и ротавирус имал ефект на намалување на хоспитализациите на пневмокок и ротавирус што може да се привлече за постари деца и возрасни, кои вообичаено не ги примаат овие вакцини.

Извори:https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/media-resources/science-in-5/episode-1

  1.  “Herd immunity | immunology”Encyclopedia Britannica. Retrieved 13 June 2021.
  2.  Gordis L (2013). Epidemiology. Elsevier Health Sciences. pp. 26–27. ISBN 978-1455742516. Retrieved 29 March 2015.
  3. ^ “Cold-Causing Coronaviruses Don’t Seem to Confer Lasting Immunity”The Scientist Magazine®Archived from the original on 7 January 2021. Retrieved 26 January 2021.
  4.  Somerville M, Kumaran K, Anderson R (2012). Public Health and Epidemiology at a Glance. John Wiley & Sons. pp. 58–59. ISBN 978-1118308646Archived from the original on 1 May 2021. Retrieved 29 March 2015.
  5. Jump up to:a b c d Cliff, Smallman-Raynor M (2013). Oxford Textbook of Infectious Disease Control: A Geographical Analysis from Medieval Quarantine to Global Eradication. Oxford University Press. pp. 125–36. ISBN 978-0199596614Archived from the original on 1 May 2021. Retrieved 29 March 2015.
  6. Jump up to:a b c d e f g Kim TH, Johnstone J, Loeb M (September 2011). “Vaccine herd effect”Scandinavian Journal of Infectious Diseases43 (9): 683–9. doi:10.3109/00365548.2011.582247PMC 3171704PMID 21604922.
  7. Jump up to:a b c Munoz FM (August 2013). “Maternal immunization: an update for pediatricians”. Pediatric Annals42 (8): 153–8. doi:10.3928/00904481-20130723-09PMID 23910028.
  8. Jump up to:a b c “Herd Immunity”. Oxford Vaccine Group, University of Oxford. Archived from the original on 2 August 2019. Retrieved 12 December 2017.
  9. Jump up to:a b c d Cesaro S, Giacchino M, Fioredda F, Barone A, Battisti L, Bezzio S, et al. (2014). “Guidelines on vaccinations in paediatric haematology and oncology patients”BioMed Research International2014: 707691. doi:10.1155/2014/707691PMC 4020520PMID 24868544.