Синдромот скршено срце (синоними во литературата се: Tako – Tsubo кардиомиопатија, реверзибилна стрес кардиомиопатија, ампула кардиомиопатија) е ентитет со се уште во целост непознат причинител и начин на појавување (етиологија и патогенеза) кој клинички се манифестира со нагло појавување на болка во градите и/или отежнато дишење на кое вообичаено му претходи епизода на емоционален или физички стрес. Елепктрокардиографските (ЕКГ) промени имитираат акутен инфаркт на миокардот со СТ-елевација, но со коронографија не се наоѓаат значајни стеснувања или целосни запушувања на артериите кои го хранат срцевиот мускул (епикардијални коронарни артерии).
Синдромот на скршено срце значително почесто се јавува кај жените отколку кај мажите (7:1) и тоа кај жените во менопауза со просечна возраст од околу 60 години. Податоците се однесуваат на Јапонците, а речиси исти се добиени во подоцна споведени истражувања во Европа и во Америка. Вистинската честота на синдормот скршено срце во светот не е позната.
Ризик факторите за појава на ентитетот не се дефинирани, но кај поголемиот број опишани случаи постои значаен ризичен профил за коронарна болест како зголемен крвен притисок, маснотии во крвта, прекумерна телесна тежина, што уште повеќе во дијагностичкиот алгоритам води во насока на поставување на дијагноза на срцев инфаркт. Во речии 100 % од случаите на појавата на синдромот на скршено срце претходи епизода на емоционален, физички или психички стрес. Опишани се случаи на синдром на скршено срце по изненадна смрт на блиска личност, сообраќајна несреќа, болен со малигна болест, разни форми на злоставување во семејството, работен неуспех, коцкарски долгови, големи природни катастрофи, асматични напади, езофагогастродуоденскопија…
Синдромот скршено срце прва пат е опишан во Јапонија како синдром на минлива дисфункција на левата срцева комора со клиничка слика на акутно појавена болка во градите, ЕКГ промени и лабораториски белешки на повреди на срцевиот муску кои упатувале на развој на срцев инфаркт.
Со оглед дека при контрасното инвазивно снимање и прикажување (вентрикулографија), левата комора кај болниот изгледала како мамката за фаќање октоподи во Јапонија, научниците, синдромот го нарекле “Tako-Tsubo“ кардиомиопатија (tako – на јапонски значи октопод, tsubo значи мамка). До 2000 година ентитетот е опишуван само во Јапонија, а денес се повеќе се препознава и во Европа и во Америка.
Синдромот скршено срце сам по себе не бара никакво специфично лекување. Доколку се развијат компликации како што се попуштање на срцето, малигни срцеви аритмии, формирање на грутки во левата комора и сл., тогаш се превзема активно интензивно лекување.
Според мислењето на бројни клиничари, синдромот на скршено срце не е нов медицински феномен, станува збор за ентитет кој постоел и претходно, но не бил препознаен поради неразвиените и недостапни дијагностички методи. Денес со напредокот на инвазивната кардиологија и нејзината достапност во рутинската пракса, може овој ентитет да се препознае и да се дијагностицира, што е причина за растењето на бројот на вакви опишани случаи секој ден.
