Шеќерната болест е едно од најмасовните страдања на современиот човек, која лесно се дијагностицира и со правилна едукација одлично се превенира и се контролира. Овој прирачник, пред сé, е наменет за лицата со дијабетес и нивните најблиски, како и на стручните медицински лица кои се занимаваат со нивната едукација. Книгата ја препорачуваме и за студентите, како и за лекарите кои започнуваат да се занимаваат со дијабетес, за полесно стекнување на практични сознанија.
Шеќерната болест или Дијабетес мелитус (Diabetes mellitus) претставува хронична, или, би рекле, уште и доживотна болест, што се одликува со нарушување, пред сѐ, на метаболизмот на јаглехидратите, но и на мастите и протеините и со специфични
промени на крвните садови.
Нарушувања на мастите кај дијабетесот
Кај дијабетесот се познати и нарушувањата на мастите, што се едни од најголемите ризик фактори за појавата на заболувањата на срцевите крвни садови (коронарна болест и инфаркти).
Мастите се сложени материи што се состојат од поголем број фракции, како составен дел на вкупните масти во организмот. Многу одамна е позната улогата на високите вредности на холестеролот и некои негови фракции како голем ризик за појава на коронарната болест и како еден од најзначајните фактори за појавата на миокардниот инфаркт.
За оштетувањата на малите крвни садови, особено на коронарните, најмногу се обвинува холестеролот со мала густина т.н. ЛДЛ холестерол. ЛДЛ холестеролот треба да се движи најмногу до 2,5 ммол/л (или до 97 мгр/дл). Вкупниот холестерол треба да биде помал од 4,5 ммол/л (174 мгр/дл). Фракциите на холестеролот со голема густина или ХДЛ имаат заштитна улога за крвните садови и неговите вредности треба да се повисоки или под 130 мгр/дл.
За постигнување на споменатите цели кај фракциите на мастите се употребуваат статини. Но треба да се знае дека статините дејствуваат само додека ги пиете. Светските искуства се, сепак, со краток век, што се однесува до испитувањата за штетноста на статините, особено на функциите на црниот дроб, во однос на апсолутните предности кај заштитата на крвните садови.
Прашањето за триглицеридите кај дијабетесот е сѐ уште недоволно расчистено. Се знае дека високите вредности на триглицеридите се, исто така, штетни за крвните садови. Многу високите вредности на триглицеридите, што не се толку ретки, носат опасност од појава на акутно воспаление на панкреасот (акутен панкреатитис), чиј исход е неизвесен и има огромен ризик по здравјето и со мал процент на пре-живување. Вредностите на триглицеридите треба да се движат под 1,7 ммол/л (151 мгр/дл). Треба да се знае дека статините имаат мало влијание врз вредностите на тригли-церидите т.е. дека не се лек на избор кај високите вред-ности на триглицеридите. За лекување на високите триглицериди, лек на избор се препаратите од групата фибрати. Фибратите, пак, лесно ги намалуваат и фракциите на холестеролот (вкупниот и холестеролот со ниска густина). Дејството на фибратите е многу сложено и треба да се избегнува нивното давање заедно со статините, поради можноста од неповратно оштетување на мускулите.
За регулирање на мастите има сѐ повеќе препарати чие дејство и препорака треба да бидат внимателно анализирани, а и да ги препишуваат само високо специјализирани експерти.
(продолжува)
