Пишува: Проф. д-р Дејан Докиќ, специјалист по пулмологија и алергологија
Последователна инфекција на кожата е честа компликација на атопискиот дерматитис.
Инфекцијата може да биде предизвикана од повеќе видови бактерии, вируси и габи. Најчестите инфекции се случуваат од бактерии како Staphylococcus aureus. Некои истражувачи најдоа зголемена колонизација на кожата кај пациентите со атописки дерматитис со повеќе од 90% колонизирани лезии. Овие организми навлегуваат во подлабоките слоеви на кожата поради губењето на кожа во атопискиот дерматитис што дозволува следствена инфекција. Иако, Staphylococcus aureus е најчестата бактерија, бета-хемолитичните стрептококи исто се чести.
Инфицираните кожни лезии е тешко да се идентификуваат поради сличноста со хроничниот АД и следствената инфекција.
Инфицираните лезии може да личат како повеќе ериматозни, пруритусни и крусти од областите на отворени екскоријации. Длабоко гнојните инфекции како чирови, апцеси и целулитис се необични за АД. Третманот е системски антибиотици по избор, кои често резултираат со значително олеснување на симптомите и помагаат во чистењето на лезиите на кожата.
Вирусните инфекции се тешки и комплицирани кај некои пациенти со атописки дерматитис – АД. Пациентите имаат необична подложност на одредени типови вирусни инфекции. Најчести се оние на herpes simplex (eszema herpeticum), verruca vulgaris (common warts), molluscum contagiosum и vaccinia (eczema vaccinatum).
Капоши варицелиформната ерупција (Kaposi’s varicelliform) е особено тешка и експлозивна ерупција предизвикана од инфекција со herpes simplex или vaccinia. Вирусните лезии се типично везикулопустуларни лезии по појавата и се појавуваат во гроздови на целата кожа, но со посебна сила на заразената кожа. Лезиите на molluscum contagiosum се папуларни, централно вдлабнати со блед прстен. Сите вирусни лезии се појавуваат по целото тело. Инфекцијата може да биде локализирана или да е со системска токсичност (herpes и vaccinia). Соодветната антивирусна терапија може да биде препишана за подолг период, бидејќи некои од овие инфекции стануваат латентни или се репризираат подоцна (herpes simplex). Дополнително, на споменатите вирусни инфекции, пациентите со АД може да имаар повисок ризик за сериозни инфекции по изложувањето на варичела.
Габичните инфекции може да го искомплицираат курсот на атопискиот дерматитис. Trichophyton rubra, M. furfur или orbiculare се најчестите причинители. Candida albicanse е габа која е спомнувана во некои истражувања дека е изворна инфекција, но нема такви докази. Инфекцијата со M. furfur е типична за адолесценти или возрасни со АД кај кои има типична распространетост на главата и на вратот. Може да се неопходни тематски и системски антифунгални агнеси за контролирање на инфекцијата.
◊Во наредното стручно со проф. Дејан Докиќ: Окуларни и кожни состојби како последица на атопискиот дерматитис.
