Изедначувањето на притисоците е една од најчестите заблуди кои владеат меѓу луѓето, а се однесуваат на болестите на срцето и на артерискиот притисок.
Таканареченото изедначување на притисоците во жив човек не постои и не е можно.
Причината, според д-р Шабетиќ е следната: Ние вообичаено го мериме артерискиот притисок со метода на надлактица, било дигитално или во ординација со манжетна и стетоскоп.
Артерискиот притисок се состои од горен притисок кој се нарекува систолен и е резултат на стискање или контракција на срцевиот мускул на левата комора со која настанува исфрлање на крвта во артерискиот систем, прво во аортата, а потоа и во сите артерии. Тој дел од работата на срцето се нарекува систола, а притисокот при кој тоа настанува во артерискиот систем се нарекува систолен притисок. Тој кај возрасен човек денски најчесто е со вредности околу 120mmHg, а ако е над 140 mmHg, тогаш се работи за артериска хипертензија.
Откако ќе заврши систолата, во срцето нстапува фаза на полнење на коморите која се нарекува дијастола. За време на дијастолата додека срцето се полни, притисокот во артериите постепено паѓа од максималните вредности постигнати во систолата и на крајот на дијастолата достигнува најчесто врендости од околу 80 mmHg. Тој притисок се нарекува долен или дијастолен притисок, тој никогаш не паѓа на нула, оти аретериите имаат мускулен ѕид кој во живиот човек има напнатост или тонус и задржува најнизок притисок на вредности од 60 до 90 mmHg, а ако е над 90 mmHg тогаш станува збор за артериска хипертензија.
По завршување на дијастолата, почнува повторно систолата или ново отчукување кое повторно го дига притисокот на горни вредности, а зад тоа, во дијастолата се спупта до долни вредности. Значи, артерискиот притисок е резултат на работата на срцето (левата комора) и тонусот или напнатоста на артериите.
