Депресијата се манифестира низ многу лица, најчесто тага, безнадежност и очај. На почеток е тешко препознатлива, особено кај лицата кои не се во добар контакт со своето тело и кои научиле да ги потиснуваат чувствата. Тогаш се појавува како „маскирана депресија„ и се крие зад телесните симптоми: болки во градите, главоболки, болки во стомакот. Интензитетот е различен, од лесна безволност до есктремен очај, како и различно времетраење, некогаш лошото расположение поминува за неколку дена или недели, некогаш трае со години.
Симптоми на депресија се: замор, слаба концентрација, несоница, безволност, тага, чувство на вина, беспомошност, раздразливост, незаинтересираност, прејадување или губење на апетитот, чувство на празнина, очај, суицидни мисли или обиди.
Депресијата може да се согледа низ три категории:
Депресија како креативно прилагодување – се јавува кај лица кои се во моментален застој со оглед на животните околности и потребно им е одредено време да се прилагодат и да се снајдат. На пример, лице кое по долгогодишната работа оди во пензија и тоа нагло прекинување е претешко за него, треба повторно да најде нови интереси и да воспостави рамнотежа.
Акутна депресија – депресија која се појавува поради високо-стресни животни ситуации, смрт на блиско лице, болест, губење на работата, лоша финансиска ситуација. На лицето му е потребно време да го помине здравиот и природен процес на жалење, како одговор на одредена трауматична ситуација и по неколку месеци лицето гради нови механизми за адаптација на новонастаните животни околности. Се повеќе се одалечува од тагата и бара нови, можни решенија за подобар и поквалитетен живот.
Депресија како пореметување на личноста (нарцисоидно пореметувања на личноста, гранично пореметување или опсесивно-компулсивно пореметување) – се препознава кај лицата кои во структурата на личноста имаат цврсти обрасци, тешко се прилагодуваат, круги се. Ги карактеризира долготрајна фиксираност за одредена ситуација или личност и не препознаваат алтернативни решенија. На пример, лицето кое ја изгубило работата, тешко се помирува со тоа, неколку години останува огорчен, разочаран, без идеа да пронајде нова работа и да продолжи понатаму. Исто така, лицата кои живеат долги години во лоши партнерски односи (само за да го задржат бракот или врската) поради ригидност бираат да живеат несреќни, бидејќи им е претешко да излезат од односот и поинаку да си го организираат животот.
Кај нас се уште е присутен стравот од стигма и дискриминација и тоа е причина поради која болеста тешко се препознава, а уште потешко се лекува. Со одложувањето на барање помош доаѓа до уште потешки проблеми, лицето долготрајно се повлекува во себе, се изолира од општеството, бара утеха во дрога и алкохол, живее во лоши животни услови и со тоа го зголемува ризикот за развој на други болести, најчесто тоа се дијабетес и кардиоваскуларни болести…
