Дали некогаш сте посакале да заминете некаде многу, многу далеку, каде што не постои жива душа и каде што би живееле сами? Ако е одговорот да, се чини, дека сте натпросечно интелигентни, барем така вели најновото истражување.
Дали е вистина дека луѓето кога се сами се посреќни? Барем до овој заклучок дошле научниците од Универзитетот за менаџмент во Сингапур и Факултетот за економија и политика во Лондон, а главната идеја била да се најде врската помеѓу местата каде што луѓето живеат и колку се задоволни со својот живот.
Не значи дека интелигентните луѓе се несреќни со други луѓе, туку дека наоѓаат мир и чувство на спокој дури и кога се сами
Резултатите покажале навистина интересна работа – колку е поголема интелигенцијата кај луѓето кои живеат во големите градови, толку се помалку среќни. Додека повеќето луѓе се посреќни и позадоволни кога се опкружени со пријатели, натпросечните интелигентни луѓе најдобро се чувствуваат кога се сами.
Зошто се случува ова?
Научниците сугерираат дека се чувствуваме непријатно во поголеми заедници, бидејќи нашиот мозок е се уште еволутивно прилагоден за работа во групи во кои има максимално 150 луѓе. Значи, колку е личноста попаметна, толку понекомотно се чувствува во големи групи. Се поставува прашањето зошто повеќето луѓе најубаво се чувствуваат со пријателите.
Поради тоа што пријателството не усреќува, ја задоволува нашата потреба за љубов и приврзаност, дава чувство дека сме потребни и пружа можност за размена на искуства.
Тоа не значи дека интелигентните луѓе се несреќни со други луѓе, туку дека наоѓаат мир и чувство на спокој дури и кога се сами. На тој начин, можат подлабоко да навлезат во својата суштина и да го гледаат светот од друга перспектива, а не постојано да бидат во хаос и брзање.
