Од мали не учат дека себичноста е лоша особина. Себичното однесување главно се карактеризира како негативно, понекогаш и неморално. Меѓутоа, се повеќе стручњаци предупредуваат дека треба да се редефинира поимот себичност, бидејќи таа во некои ситуации е клучна за наше добро. Така себичноста се почесто се дели на лоша, добра и неутрална.
Лошата себичност е тип на себично однесување со кое лошо влијаеме на себе и на другите луѓе. Добрата себичност ќе резултира со поволен исход за вас и за другите луѓе, додека неутралната себичност ја карактеризира грижата за самите себе без влијание на другите.
Зошто толку често слушаме дека имаме само два избора? Да се биде себичен (што се смета за лошо), или да се биде несебичен и да ги ставите другите пред себе (што се смета за добро)? Секогаш постојат луѓе на кои им е потребна помош, секое однесување кое е конструирано исклучиво за сопствено добро одзема време кое би можело да се искористи како би помогнале на другите.
“Колку може да бидете корисни за другите луѓе ако не се грижите за своето физичко и психичко здравје? Верувам дека некои себични однесувања се неутрални, не помагаат и не им штетат непосредно на другите луѓе“, вели професорот по психологија Џон А. Џонсон.
За разлика од мажите, кои речиси секогаш се ставаат на прво место, жените попрво ќе мислат на другите отколку на себе. Токму затоа себичноста е “маана“ која треба да се усвои. Поточно,треба да научиме дека физичкото и психичкото добро секогаш треба да бидат на прво место. Така ќе станеме позадоволни, ќе водиме поквалитетен живот и ќе имаме повеќе сила за своите обврски и за грижата за саканите лица, потенцира проф. Џонсон.
