Списанието Nature објави научен труд на истражувачи од Кембриџ кои го следеле мутирањето на коронавирусот SARS-CoV-2 кај пациент лекуван со реконвалесцентна плазма.
Користејќи синтетичка верзија на spike протеинот создаден во лабораторија, тимот покажал дека специфичните промени на неговиот генетски код – мутација видена во варијантата В1.1.7 – го претвориле вирусот во двојно позаразен од вообичаениот сој.
SARS-CoV-2 е бетакоронавирус. Неговиот генетски код се состои од низа нуклеотиди, химиски структури представени со буквите A, C, G и U. Како вирусот се реплицира, овој код може погрешно да се препише, што доведува до мутација. Коронавирусите имаат релативно скромна стапка на мутација со околу 23 замени на нуклеотидите годишно.
Особено загрижуваат мутациите кои би можеле да ја променат структурата на spike протеинот на површината на вирусот, давајќи му карактеристична форма на круна. Вирусот го користи овој протеин за да се врзе за АСЕ2 рецепторот на површината на клетките на домаќинот, овозможувајќи му влез во клетките, реплицирање и ширење низ телото. Повеќето сегашни вакцини целат на тие шилци и постои загриженост дека мутациите може да влијаат на ефикасноста на постоечките вакцини.
Британските истражувачи идентификувале таква, наводно позаразна варијанта на вирусот. Тие мутации се појавиле кај пациент со КОВИД-19, примен во болницата Аденбрук.
Станува збор за маж во седумдесетите години на кој претходно му бил дијагностициран лимфом и неодамна примал хемотерапија, што значи дека неговиот имун систем сериозно е нарушен. Пациентот, меѓу другото, бил лекуван со ремдесивир и реконвалесцентна плазма, односно плазма што содржи антитела од неговата крв, со што успешно го исчистил вирусот телото. По почетното подобрување, на пациентот состојбата му се влошила и на крај починал.
Лабораториски биле истражени 23 вирусни примероци, поголем дел од носот и грлото, и во нив е откриено мутирање на геномот на вирусот. Драматично поместување во популацијата на вирусот е забележана помеѓу 66. и 82. ден, по терапијата со ремдесивир и реконвалесцентна плазма.
“Видовме натпреварување на различни варијанти на вирусот и мислиме дека тоа беше поттикнато од терапијата со реконвалесцентна плаза“, уверен е проф. Рави Гупта од Институтот на Кембриџ за тераписка имунологија и заразни болести.
Мутациите биле тестирани и во строго контролирани лабораториски услови и се покажало дека мутираниот вирус бил двојно позаразен од претходно доминантната варијанта.
Со оглед на тоа дека и вакцините и терапиите се насочени кон spike протеините, нашето истражување предупредува на можноста вирусот да мутира за да ги надмудри вакцините “, предупредува Гупта.
Ова најверојатно нема да се случи кај пациенти со функционален имунолошки систем. Но, вели Гупта, треба дополнително да се внимава при лекување на пациенти со ослабен имун систем.
