Në fakt, kiwano i takon grupit të perimeve. Ky fryt e braktisi Afrikën dhe Zimbabve që në vitit 1930 dhe për herë të parë u zhvendos në Zelandën e Re dhe pastaj në Australi. Sot, kiwano më së shumti kultivohet në Kili dhe Kaliforni.
Kiwano është e pasur me vitaminë C dhe mineralet kalium dhe hekur, por përmban edhe fosfor, magnez, bakër, zink, natrium dhe kalcium. Nuk përmban fare yndyrë, vetëm një përqindje minimale të karbohidrateve. Farat e frutit janë të pasura me acide yndyrore, ndër të cilat më të rëndësishme janë acid linolinik dhe acid oleik. Acidi linolinik është veçanërisht i rëndësishëm si një nga acidet yndyrore omega-6. Acidi oleik ndihmon në luftën kundër tensionit të lartë të gjakut. Farat e verdha-jeshile përmbajnë karotenoide (vitaminë A dhe beta-karoten), të cilat janë të rëndësishme për sistemin imunitar dhe për shëndetin e lëkurës dhe syve. Antioksidantët a-tokoferol dhe y-takoferol të këtij fruti janë formë organike e vitaminës E, e cila është e nevojshme për shëndetin e mirë, kryesisht për zemrën, muskujt, nervat, rruazat e kuqe të gjakut, hormonet dhe lëkurën.
Vitamina E i neutralizon radikalet e lira të dëmshme, shkaktarët e kancerit, e sëmundjeve kardiovaskulare dhe sëmundjeve tjera kronike. Është vërtetuar se kjo vitaminë e zvogëlon rrezikun e sëmundjes së Alzheimerit dhe sëmundjes së Parkinsonit.
Kiwano-ja konsumohet duke e prerë atë në gjysmë, dhe me lugë i largohet pjesa e butë e brendshme. Frutat janë të pjekura, kur ngjyra e gjelbër të kaloj në të verdhë – portokalli. Farat janë të shijshme, veçanërisht në kombinim me kos. Mirëpo kombinohen mirë edhe me djathë, domate dhe tranguj.
