Kur është fjala për miomat, profesionistët theksojnë se nuk ka vend për frikë. Kjo është një gjendje beninje e cila është relativisht e zakonshme në fazën riprodhuese të gruas (deri në menopauzë).
Mioma karakterizohet me rritjen jo të rregullt të qelizave të muskujve të mitrës, e cila formon nyjet fibroze brenda indit të mitrës, andaj shpesh quhet edhe fibromiomë. Mioma nuk përbën rrezik për shfaqjen e kancerit në mitër, dhe pothuajse asnjëherë nuk zhvillohet në një tumor malinj.
Shfaqja e miomave më e zakonshme është midis moshës 30 dhe 40 vjeçare, ndërsa shkaktarët nuk dihen.
Megjithatë, dihet se mioma nuk mund të formohet në trupin e gruas derisa organizmi nuk fillon të prodhoj hormonin estrogjen. Gjithashtu, evidente është rritja e shpejtë e miomave gjatë shtatzanisë, kur trupi praktikisht prodhon sasi më të mëdha të këtij hormoni. Pas menopauzës, miomat ndalojnë së rrituri, ndërsa tek disa gra vjen deri tek zvogëlimi i tyre (mendohet se kjo gjë ndodh për shkak të rënies së nivelit të estrogjenit).
Madhësia e miomave varion. Disa janë në madhësinë e kokërrës së misrit, ndërsa disa mund të rriten deri në 20 centimetra.
Mioma është tumori i diagnostikuar më së shpeshti në legenin e femrave, si dhe shkaku më i zakonshëm i histerektomisë (heqjen e mitrës). Prandaj, përveç aspektit shëndetësor, miomat në vete mbartin edhe komponent psikologjik (humbjen e “ndjenjës së feminitetit”).
Në rastet më ekstreme ato mund të rriten aq shumë saqë të shtypin diafragmën dhe të shkaktojë dëmtime në frymëmarrje dhe në funksionin e zorrëve. Shumë gra, pothuajse rreth 30% kanë mioma gjatë jetës së tyre. Por shumica prej tyre as që janë të vetëdijshme për këtë, sepse ato nuk shkaktojnë simptoma. Gjatë ekzaminimit gjinikologjik ose me ultratinguj, bëhet diagnostifikimi i miomave.
Simptomat
Në 75% të grave, miomat nuk japin asnjë shenjë. Pjesa tjetër, domethënë në 25% e grave, simptomat varen nga numri, madhësia dhe vendndodhja e miomës. Gratë me simptomat e kësaj sëmundje, përfshijnë:
- Hemoragji mujore menstruale të zakonshme;
- Cikël i gjatë (më i gjatë se një javë);
- Dhimbje ose presion në legen;
- Urinim i shpeshtë;
- Vështirësi me zbrazjen e fshikëzës;
- Kapsllëku;
- Dhimbje në shpinë ose këmbë;
- Dhimbje gjatë marrëdhënieve seksuale.
Për të gjitha këto simptoma nevojitet vizita tek gjinekologu.
