“Се открива биохемиски со следење на нивото на антитела во серумот на протеините на тироидеата, тироидна пероксидаза (A-TPO) и тироглобулин (TgA), но и со помош на ултразвук кој, во случај на присуство на оваа болест, обично покажува дифузно нехомоген приказ на паренхимот на тироидната жлезда како одраз на промените во нејзината структура“, објаснува д-р Јосип Станичиќ, специјалист за нуклеарна медицина.
Сепак, објаснува тој, важно е да се напомене дека кај незанемарлив број луѓе зафатени со оваа болест, тироидната жлезда може сосема уредно да функционира во текот на целиот живот. Значи, кај овие луѓе, без оглед на Хашимото тироидитис, штитната жлезда цело време произведува точно онолку тироидни хормони колку што му е потребно на организмот што се одразува во уредна вредност на хормонот тиростимулирачкиот хормон – TSH, најпрецизниот показател на функцијата на штитната жлезда.
Она што денес на лекарите им стана предизвик е токму разликувањето на присуството на Хашимото тироидитис од појавата на јасно нарушување на функцијата на тироидната жлезда.
Тоа може да се направи со квалитетна дијагностичка обработка на пациентот со одредување на серумските вредности на TSH (по потреба и T3, T4), TPO, TgA, но и со ултразвук на тироидната жлезда.
На тој начин со голема сигурност може да се разликуваа болните кои треба да се лекуваат, од оние кај кои во блиска или далечна иднина може да се очекува појава на нарушувања на тироидеата.
ШТО ДА СЕ ЈАДЕ ЗА ЗДРАВА ШТИТНА ЖЛЕЗДА?
Не постои посебна храна или додатоци во исхраната кои сами по себе се корисни во лекувањето на нарушувањата на тироидната жлезда и превенцијата на одредени состојби.
“Балансираната исхрана која обезбедува доволно хранливи материи и умерената физичка активност и помагаат на тироидната жлезда правилно да функционира, а редовните контроли можат навреме да ги откријат проблемите во нејзината работа“, вели нутриционистот Андреа Биланџија.
Супстанции на кои треба да се внимава во оваа состојба се селен, јод, железо, магнезиум, витамини Б1, Б6, Б12, Д и омега 3 масни киселини, советува тој.
Препорачува да се јаде урамнотежена исхрана богата со полинезаситени масти, јаглехидрати со низок гликемиски индекс и да се фокусира на доволен внес на селен, јод, витамин Д и витамин Б12.
Појавата на автоимуните болести често се поврзува со недостаток на витамин Д, па се препорачува негова контрола и суплементација во случај на недостаток.
Се препорачува, продолжува нутриционистот, да се следи медитеранската исхрана и да се елиминира храна со ниска хранлива вредност.
