Трансрадијалниот пристап (ТРП) за лекување на АИОД во денешно време е почесто употребуван за разлика од пред неколку години. Ова се должи на помалку постпроцедурални компликации и крвавења кои имаат влијание врз морталитетот.
Д-р Лушен Кампоу (dr. Lucien Campeau) прв ја претстави употребата на радијалната артерија за коронарната ангиографија во 1989 г. Три години подоцна, д-р Фердинант Киеменеј (dr. Ferdinand Kiemeneij) ја адаптираше Кампоу-овата техника за првата трансрадијална коронарна ангиопластика. Од тогаш овој пристап стана повеќе популарен и е проширен кај коронарните интервенции, посебно со употребата на агресивна антитромботична терапија. Главна причина за растечкиот интерес за ТРП е поради безбедносниот профил на овој пристап.
Се до пред неколку години, перкутаните интервенции на коронарните и периферните крвни садови беа изведувани користејќи ја феморалната артерија. Трансфеморалниот пристап (ТФП) е потежок и попроблематичен поради честите компликации кои произлегуваат од самиот пристап, тешко периферно васкуларно заболување, дебелина или слаба поддршка од контралатералниот пристап кога илијачната артерија е во непогодно растојание. Важноста на васкуларниот пристап е поради тоа што тоа е најважна причина на крвавење и компликациии после перкутаните интервенции. Ризикот од компликации со крвавење при трансфеморалниот пристап движи во ранг од 2 % до 12 %, знаејќи дека крвавењето ја зголемува можноста на смртност.
Поради овие зголемувачки податоци од постпроцедуралните крвавења (хематом, псевдоаневризма, ретро-перитонеално крвавење, AV фистула, исхемија-тромбоз-емболија, инфекции, невропатија) и неговиот удел на краток и долг рок на смртност, трансрадијалниот пристап (ТРП) станува префериран метод во споредба со трансфеморалниот пристап (ТФП). Иако интервенции на долните екстремитети со пристап преку брахијалната артерија се документирани, тие можат да бидат проследени со голем број на компликации, токму поради тоа интервенциите на радијалната артерија се побезбедни.
Трансрадијалните оператори кои ги изведуваат процедурите мора да имаат добро познавање на нормална анатомија како и возможните абнормалности на радијалната артерија, со цел да се намалат шансите од компликации
Коронарната интервенција направена преку ТРП има стекнато поголема популарност, а тоа се должи на раната подвижност, удобноста на пациентот, и поради заштедата. И покрај тоа, техниката – ТРП го нема главното водство во САД, според извештајот од Националниот регистар за кардиоваскуларни податоци, кој покажува користена стапка за коронарни процедури од само 1,32% во периодот помеѓу 2004-2007, но оваа техника драматично е зголемена во Европа и Азија.
Во светски рамки е проценето дека 20 % од интервенциските процедури се изведени преку радијалната артерија.
Иако коронарните интервенции се изведуваат многу почесто преку радијален пристап, периферните интервенции при кои се користи овој пристап се ретко опишани.
Трансрадијалните оператори кои ги изведуваат процедурите мора да имаат добро познавање на нормална анатомија како и возможните абнормалности на радијалната артерија, со цел да се намалат шансите од компликации. Има широка комуникација помеѓу улнарниот и радијалниот дел, кои го одржуваат протокот на крв во раката во случај на евентуална радијална оклузија. Калибарот на радијалната артерија е важен за пациентот, како и селекцијата на уреди, бидејќи малите артерии се повеќе склони кон спазам.
Два големи извештаи покажаа дека анатомските варијанти на радијалната артерија и циркулацијата на шаката вклучуваат: тортуозитет, стенози, хипоплазија и радио улнарни „loops“ и се појавуваат во повеќе од 23 % од трансрадијалната катетеризација.
(продолжува)
