Археолозите откриле и протолкувале египетски папирус на кој се наоѓал детален и многу едноставен опис, кој се покажал како прилично ефикасен тест за бременост. Описот на папирусот ги советувал следниве чекори.
Жената требала во исто време да уринира на семе од пченица и од јачмен. Доколку никнело јачмен, таа носела момче, а доколку никнела пченица таа носела женско дете. Ако не се случело ништо од наведеното, жената не била бремена.
Стручњаците наведуваат дека овој тип на тестирање бил испробан 1963 година, а резултатите пoкажале дека не е во прашање само верување. Имено, во 70% од случаевите, урината на бремената жена влијаела на растот на семињата. Овој метод во средниот век, бил заменет со проучување на бојата на урината. Тестирана била реакција на алкохол во виното и протеин во урината. Овој метод не ги покажал очекуваните, успешни резултати.
Научниците кон крајот на 19. век опишувале одредени лачења во телото, кои биле од голема важност за функционирањето на организмот – подоцна познати како хормони. Во 20. години на минатиот век, научниците од повеќе земји дошле до заклучок дека урината на бремената жена, вбризгана во новороден глушец, зајак или жаба, предизвикува одредени промени во функционирањето на јајниците на животните. Тогаш се појавила фразата “зајачки тест“ бидејќи животните биле убивани и секцирани за да се утврдело дали жената е бремена, со оглед дека хормонот hCG – хуман хорионски гонадотропин , присутен во урината на бремената жена, предизвикувал овулација кај животните.
За време на 60. години на 20. век бил развиен тест за хемаглутинациска инхибиција. Звучи комплицирано и навистина и така било. Тестот подразбирал мешање на прочистен hCG, примерок од урина и антитела кои биле насочени против hCG. Доколку жената била трудна, црвените крвни зрнца би се групирале на одреден начин.
Тестирањето на бременоста станало помалку комплицирано во 70. години на минатиот век, бидејќи резултатите биле готови за два часа, а биле прецизни само по четири дена од изостанок на менструалниот циклус кај жената. Меѓутоа, и нив ги спроведувале стручњаци во лаборатории.
Првиот тест кој бил наменет за домашна употреба на американскиот пазар се појавил 1977 година.
Современите методи за откривање на бременост доживеале бројни промени во однос на првите домашни тестови. Не било потребно да се почитуваат комплицирани процедури и да се чека два часа за резултати. Тестовите се лесно достапни, евтини, прецизни и може да дадат веродостојни резултати и пред менструацијата календарски на изостане. Првите дигитални тестови на пазарот се појавиле 2003 година.
Научните истражувања, тестирања и достигнувања довеле до употреба на различни тестови за бременост. Секој тест функционира на принцип на детектирање на за хормонот hCG.
