Додека илјадници научници низ светот се натпреваруваат во развојот на вакцина против КОВИД-19, креаторите на глобалните и локални политики ќе мораат да одлучат кои граѓани ќе мора први да се вакцинираат, а кои ќе мораат да го чекаат својот ред, бидејќи почетните залихи на вакцината се ограничени. Истражувачите од Универзитетот Макари и австралиската национална агенција CSIRO нудат свој предлог на решавање на овој проблем.
Тие развиле тепретски модел на нова стратегија на имунизација кој би имал најголемо влијание, со најмалку потрошени пари, на спречување на ширењето на новиот коронавирус. Нивната намера е да се лоцираат местата кои ги посетуваат потенцијалните суперширители на вирусот и тие први да се вакцинираат.
Истражувачкиот тим користел анонимни податоци за локацијата на движење на 600.000 лица во Шангај и Пекинг, коросници на апликацијата за рамена на пораки. Тимот анализирал неверојатно 53 милиони посети на локации во само 71 ден.
“Фокусирањето на местата кои ги посетуваат потенцијалните ширители или пренесувачи на вирусот и вакцинирањето на сите директни или индиректни контакти во кластерите на тие локации е најефикасната метода“, уверен е проф. Бернард Манс од Универзитетот Макари и додава дека “откриле дека овој пристап би бил еднакво добар како вакцинација на идентификуваните ширители на заразата на основа на точниот список на контакти, но и значајно подобар од случајната вакцинација“.
Истражувачите пресметале со кои се инфицираните би можеле да стапат во директен и индиректен контакт, а потоа ги екстраполирале тие трендови за да развијат модел за испитување на теориската ефикасност на стратегијата за вакцинација.
Користејќи податоци за локацијата, ги категоризирале луѓето во шест групи според бројот на местата кои ги посетиле: колку е поголем бројот, толку се побројни контактите. На пример, прва група значи дека лицето било само дома, евентуално било во локална продавница и била во контакт со најмногу пет лица. Лице од група два би отишло во кафуле или на автобуска станица и било во директен и индиректен контакт со максимално 15 лица.
Лице пак од трета група би отишло на локална автобуска станица или во канцеларија, парк и би било во непосредна близина на 25 лица, додека лице од шеста група би посетила многу посетени јавни места како универзитет, аеродром или стадион и потенцијално би било во директен и индиректен контакт со над 100 лица. Јасно е дека лицата од оваа група потенцијално најбрзо ќе ја шират заразата.
“Не се работи за тоа со кого пренесувачот бил во контакт, туку за тоа каде бил“, вели проф. Манс.
Претходни истражувања покажале дека луѓето често не сакаат да ги откријат своите контакти или забораваат со кого се се сретнале, па таквите резултатите се непроверени.
Професорот вели дека досегашните теоретски стратегии за вакцинација не биле осмислени како би ги опфатиле недиректните пренесувања на вирусот и пропуштале бројни недиректни врски, како лица кои по нив влегуваат во лифт. Фокусирањето на локацијата значи дека полесно можат да се откријат недиректните и директните контакти.
