“Ние по првичниот еуфоричен обид на негирање и очекување дека сето ова чудо ќе трае два дена, поминавме низ првото затворање и карантини, кои од оваа перспектива се согледуваат како целосен неуспех. Кога видовме дека сите начини затаија, се срушивме и тогаш сфативме дека останавме распаднати, стопени и остана држава која преку надлежните директно им се обраќа на автоматизирани поединци кои се исплашени. Вознемиреноста е голема и сега луѓето сфатија дека имаат нешто кое нема да трае неколку месеци, туку година, две, три, а можно и подолго“, вели психијатарот Роберт Торе.
“Секако дека ситуацијата не треба да се банализира, но треба и да релаксира. Потребни се долгорочни стратегии, бидејќи се чини дека реагираме реактивно, како боксер кој губи и добива серија удари и нема стратегија за одбрана и не знае уште колку долго ќе трае. Сето тоа ги избезумува луѓето и се чувствуваат радикално сами“, вели психијатарот.
“Ние мораме да ги видиме и другите можности, ако надворешноста е урната, сега всушност е време да почнеме со внатрешното богатство и богатството на личноста и богатството на срцето на блиските луѓе. Животот треба да тече напоредно и не смееме да престанеме да живееме. Животот оди понатаму. Луѓето премногу лесно паднаат во обесхрабреност, потиштеност, имаат преголем страв, па не живеат“, порачува д-р Торе.
