Пред неколку дена, низ светот се прошири веста дека актерот Брус Вилис се повлекува од актерството поради дијагностицирана афазија. За оваа болест многумина не знаат ништо, но на луѓето им е јасно дека дијагнозата е доволно сериозна да го онеспособи Вилис да продолжи да се занимава со глума.
Во земјава не постојат статистички податоци за бројот на лица кои се соочуваат со афазија, а според истражувања, најчесто со афазија се соочуваат лицата над 50 години. Но, со стресниот начин на живот почести се мозочните удари и поместени се возрасните граници, така што оваа состојба може да се случи и кај многу помлади лица.
ШТО Е АФАЗИЈА, КАКО СЕ ПОЈАВУВА И ПОСТОИ ЛИ НАЧИН ДА СЕ ИЗЛЕКУВА ИЛИ ДА СЕ ЗАБАВИ НЕЈЗИНАТА ПРОГРЕСИЈА?
Афазија се однесува на нарушување на веќе усвоениот јазик и говор, а причината е познато или непознато мозочно оштетување. Најчесто се јавува како последица на мозочен удар.
Причините вообичаено се васкуларни лезии, тумори, трауми, дегенеративни болести на централниот нервен систем. Може да настапи и поради повреда на главата, удар или инфекција.
- КЛИНИЧКА СЛИКА
Афазија е неспособност за употреба на јазикот: како таква, таа се манифестира низ сите јазични модалитети: ја погаѓа способноста за слушање и говот, читање и пишување, а не зависи од слухот и видот.
Најчесто, афазијата се појавува како последица од прекин на анатомските врски помеѓу сензорните и моторните делови на мозокот.
Нејзини карактеристики се: говорот главно е флуентен, доаѓа до нарушување на именувањето, неможност за повторување на зборови, разбирањето е делумно сочувано, читањето е можно во себе, но не и на глас. Пациентот обично е свесен за проблемот и се обидува да се корегира.
Кога афазијата ќе се јави како последица на инфаркт, пациентот не зборува, не разбира говор, не чита, не пишува, не повторува зборови и не именува видени предмети.
- ЛЕКУВАЊЕ
Неопходно е што побрзо да се побара помош од логопед кој во болница ќе ја продолжи веќе започнатата терапија. Би било добро што порано, бидејќи чекањето негативно влијае на резултатот и траењето на терапијата.
Може да се каже дека рехабилитација е речиси незамислива без соработка на семејството, која мора да биде постојана, упорна, без прекин, што не е лесно, бидејќи рехабилитацијата трае со години.
Членовите на семејството со болниот мора да го повторуваат она што се работело кај логопед и да му помагаат во совладување на писмените и усни задачи.
