Пишува: Д-р Коста Василевски
Гинеколог
ХЕРПЕС СИМПЛЕКС ВИРУС
За вирусот херпес симплекс (herpes simplex virus) дијагнозата се поставува по пат на анамнеза, со типични клинички знаци и со наод за негово присуство, треска, главоболка, изнемоштеност и мускулна болка. Знак за негово присуство е ако во регијата на вулвата и цервиксот се присутни типични знаци на болни, папулозни промени. Овие симптоми се појавуваат 11 дена по примарната инфекција. По неа, во организмот се создаваат заштитни антитела кај две третини од пациентките.
Повторувачките инфекции најчесто се појавуваат 4 дена по првичната инфекција, со атипични симптоми, а локалните промени се незначителни.
Доколку се работи за бремена жена со примарна, активна генитална инфекција, преносот на новороденото е до 50%. Поретко се случува транплацентарно пренесување – абортус, или предвремно породување. Доколку се работи за трудница со рекурентна инфекција, преносот кај новороденото е само 1%. Се препорачува кај пациентките со активна инфекција завршувањето на бременоста да е со царски рез.
ХУМАН ПАПИЛОМА ВИРУС – ХПВ
За хуман папилома вирус – ХПВ (human papilloma vurus – HPV), периодот на инкубација изнесува од 4 до 2 недели. Дијагнозата се поставува со колпоскопија, по пат на земање ПАП-тест, со ХПВ-типизација и со хистолошка анализа. Кај 50-80% од оние кои го имаат постои и интраепителијална неоплазија (CIN).
При породувањето постои ризик за пренос на ХПВ-инфекцијата на новороденото. Ретко се опишани генитални кондиломи кај новороденото или јувенилна ларингопапиломатоза. Постоењето на генитална ХПВ-лезија не е индикација за царски рез.
ТРИХОМОНАС ВАГИНАЛИС
Симптоми за присуство на инфекција по трихомонас вагиналис (trichomonas vaginalis) се: зголемен жолтозелен флуор, проблеми со мокрењето и болни сексуални односи. Кај 30-50% од пациентките има слабо изразени или некарактеристични симптоми. Симптомите се јавуваат од 4 до 20 дена по контактот со бактеријата. Дијагнозата се поставува со нативен препарат, со одредување на пеха (рН) на вагината и појава на мирис на риба. Терапијата е задолжителна по првото тримесечје и кај двата партнери.
УРОГЕНИТАЛНИТЕ ИНФЕКЦИИ во бременоста можат да предизвикаат предвремено породување, предвремено прскање на воденикот и состојби ризични за здравјето и на новороденчето и на мајката по породувањето.
КАНДИДА
Инфекцијата со кандида (candida) дава типичен, белузлав грутчест секрет. Дијагнозата се поставува со наод на хифи или бластоспори во нативен препарат. Во бременост, блиску до терминот за породување, оваа инфекција се јавува кај 30% од пациентките, без симптоми. Присуството на оваа инфекција носи ризик за перинатален пренос на новороденото.
Во 90% е зафатена устата или аногениталната регија на новороденото. Одделна група се предтермински новородените деца кај кои е можна појава на сепса. Неонаталниот морбидитет може сигнификантно да се намали кај мајки третирани со антимикотици. Во 34-та гестациска недела кај сите бремени жени се потребни скрининг, култура и нативен препарат. Локалната антифугална терапија обично е доволна.
ГЕНИТАЛНА МИКОПЛАЗМА
Филогенетски овој микроорганизам (Гениталната микоплазма -mycoplasma) се наоѓа помеѓу бактерии и вируси. Преваленцата кај бремени жени без симптоми е 50 отсто. Само кај некои случаи е присутен патолошки исцедок. Кај една третина од случаите оваа инфекција за време на породувањето може да се пренесе од мајка на новородено, независно од тоа дали постои воспалителна промена во гениталната регија.
ИНФЕКЦИЈА НА УРИНАРНИ ПАТИШТА
Околу една третина од пациентките со асимптоматска бактериурија во текот на бременоста развиваат пиелонефрит. Превенцијата се постигнува со редовна контрола на урина и соодветен антибиотски третман.
